local underground..

Μέσα από αυτή τη μόνιμη στήλη του εντύπου θα παρουσιάζονται τοπικά εγχειρήματα &  συλλογικότητες που κινούνται στον underground χώρο, μακριά από μόδες, μ.μ.ε, εμπορικά ρεύματα & εμπορικές συναλλαγές.

Το πρώτο underground εγχείρημα που θα παρουσιαστεί μέσα από αυτή τη στήλη θα είναι το αυτοοργανωμένο & κοινωνικό ραδιόφωνο της πόλης μας, η Ραδιουργία FM. H Ραδιουργία αποτελεί (& αυτή) γέννημα της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη του ’08 όταν & δόθηκε το έναυσμα για την αναζωπύρωση αλλά & τη δημιουργία πολλών αυτό-οργανωμένων & κινηματικών εγχειρημάτων, χώρων & συλλογικοτήτων (καταλήψεις, έντυπα, ραδιόφωνα, ομάδες κτλ). Κάπως έτσι η Ραδιουργία δημιουργήθηκε τον Φλεβάρη του ’09 με τη μαζική τότε στήριξη του κόσμου (η συνέλευση της που ήταν & είναι ανοιχτή για όλους & όλες, αριθμούσε τότε περίπου 40 άτομα). Αν & δεν ήταν το 1ο αυτοοργανωμένο ραδιοφωνικό εγχείρημα στο Αγρίνιο (είχε προηγηθεί αρκετά χρόνια πριν το Ράδιο Κοκκινοσκουφίτσα που όμως δεν κατάφερε να στεριώσει) είναι σίγουρα το μακροβιότερο. Και παρότι πέρασε (& περνά ακόμη) μέσα από ένα κυκεώνα προβλημάτων που συμπεριλαμβάνουν εσωτερικές διασπάσεις (ένα χρόνο μετά τη δημιουργία της η συνέλευση διασπάστηκε κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τη πρόσκαιρη επαναλειτουργία στα ερτζιανά της πόλης της Κοκκινοσκουφίτσας από τους αποχωρούντες από τη συνέλευση της Ραδιουργίας), οικονομικά προβλήματα (τεράστιες δυσκολίες για την αγορά & συντήρηση του υλικοτεχνικού εξοπλισμού της Ραδιουργίας εν μέσω κρίσης & γενικότερης αφραγκίας) & φυσικά η καταστολή από τη μεριά του κράτους (μηνύσεις από το ε.σ.ρ, τη στιγμή που το 90% των εμπορευματικών & συμβατικών σταθμών της πόλης λειτουργούν χωρίας άδεια). Το μεράκι όμως κάποιων ανθρώπων & η ανάγκη της τοπικής κοινωνίας για μια φωνή αντίστασης, αντιπληροφόρησης & δημιουργίας αποτέλεσαν ντόπες για να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια & να συνεχίσει να αποτελεί μια κοιτίδα όασης στα αποστειρωμένα & εμπορευματοποιημένα ερτζιανά της πόλης μας.

Η γενική συνέλευση της Ραδιουργίας FΜ είναι ανοικτή, με οριζόντια δομή και ισότιμα μέλη. Όλοι οι συμμετέχοντες έχουν ίσο δικαίωμα λόγου, ίδιες ευθύνες και υποχρεώσεις ενώ γενικότερα μέλη της δεν μπορούν να είναι όσοι έχουν αστυνομική ιδιότητα (ιδιωτική, δημοτική ή κρατική), όσοι ανήκουν σε παρακρατικές, φασιστικές, εθνικιστικές οργανώσεις ή συνεργάζονται με αυτές και προβαίνουν σε παρόμοιες εκδηλώσεις ή όσοι έχουν την ιδιότητα μόνιμου στρατιωτικού. Ο ραδιοφωνικός σταθμός είναι αυτοχρηματοδοτούμενος, λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της αυτοοργανωσης, δεν έχει κερδοσκοπικό ή εμπορευματικό χαρακτήρα, διαφημίσεις & χορηγούς. Όσες εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης γίνονται, αφορούν την λειτουργία και την εξέλιξη του σταθμού. Οι παραγωγοί της Ραδιουργίας (αλλά & άλλος κόσμος που στήριξε το εγχείρημα με ποικίλους τρόπους) έκαναν (& κάνουν ακόμη) εκπομπές είτε ως μέλη άλλων εγχειρημάτων της πόλης (πχ κατάληψη Apertus, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι κτλ) είτε ως πρωτοβουλίες ατόμων. Οι εκπομπές έχουν πολιτικό, πολιτιστικό, ενημερωτικό, ψυχαγωγικό χαρακτήρα & μέσα από αυτές δεν εκφράζονται κρατικά, κομματικά, παραταξιακά, οικονομικά, προσωπικά συμφέροντα, ρατσιστικά, σεξιστικά μηνύματα ούτε προσβάλλονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια & εννοείται πως δεν προωθούνται εθνικιστικές και πατριωτικές απόψεις. Μέσα από τη συχνότητα του σταθμού δόθηκε βήμα σε αγώνες ανθρώπων & συλλογικοτήτων που δεν υπήρχε περίπτωση να καλυφθούν ή να αναφερθούν από τα συμβατικά & καθεστωτικά μ.μ.ε (πχ οι εργαζόμενοι του ιπποκράτειου στη πόλη μας που είχαν προβεί σε επίσχεση εργασίας,  η ομάδα επανασύνδεσης ρεύματος, η συνέλευση ενάντια στην ανάπλαση του πάρκου κ.α).

 Άλλες συλλογικότητες  που βρήκαν βήμα μέσα από εκπομπές στη Ραδιουργία είναι η δική μας de_control (η εκπομπή dub μουσικής αλλά & λόγου One world One race, μια από τις μακροβιότερες του σταθμού, επιμελείται & παρουσιάζεται από το dub’n’bass crew της de_control ενώ το ίδιο crew βρίσκεται πίσω από την επιμέλεια της μουσικής στην εκπομπή Κερκίδα Συνειδήσεων) με τη de_control να σχετίζεται επίσης με την εκπομπή Stoned by dawn (cinema & politics με heavy/stoner rock μουσικό background) καθώς & με το μουσικό κομμάτι του καθημερινού προγράμματος.   Επίσης το group (οπαδών του Παναιτωλικού) της Αυτόνομης Ζώνης απέκτησε φωνή στα ερτζιανά μέσω της Ραδιουργίας με την εκπομπή Κερκίδα Συνειδήσεων.

Η Ραδιουργία με ήδη πέντε χρόνια λειτουργίας, δράσης, δημιουργίας & αντιπληροφόρησης τόσο μέσα από τα ερτζιανά της πόλης & των περιχώρων όσο & μέσα από τους δρόμους& τις πλατείες αυτής καθώς & μέσω του διαδικτύου συνεχίζει τη δράση της παρά τις αντίξοες πολιτικές & κοινωνικές συνθήκες & καλεί ακόμη περισσότερο κόσμο να τη στηρίξει & να συμμετάσχει στη συνέλευση της . Εδώ & τέσσερα χρόνια η Ραδιουργία συνεχίζει να αποτελεί αγκάθι στα πλευρά του συστήματος αποτελώντας μια δυνατή τοπική συλλογική δομή αντίστασης & αντιπληροφόρησης που μετουσιώνει & στη πράξη το βασικό μότο της: Αλλάζοντας τον τρόπο που ακούμε τους δρόμους!

Η συνέλευση της Ραδιουργίας είναι ανοιχτή για όλους & όλες & πραγματοποιείται κάθε Τετάρτη στις 19.15 στο μικρό αυτό δωματιάκι που στεγάζει το studio της, στο 1ο όροφο της πανεπιστημιακής σχολής Αγρινίου. Ο σταθμός εκπέμπει στα FM & στους 87,7 μεγακύκλους (έχει εκπέμψει & στους 88.0) ενώ προσωρινά & για λίγο καιρό ακόμη δεν εκπέμπει διαδικτυακά (online). Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το σταθμό (πρόγραμμα live & μη εκπομπών, αρχές & θέσεις, αρχείο εκπομπών, αρχείο αφισών κτλ) επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του στη διεύθυνση radiourgia.squat.gr

love music hate fascism

Στη παρθενική εμφάνιση της στήλης αυτής αποφασίσαμε 

(σαν de_control) να ζητήσουμε από ένα μέλος της τοπικής hip hop 

κοινότητας της πόλης μας να μας πει δυο λόγια για τη πολιτική 

δολοφονία του εργάτη, rapper και νεολαίου Παύλου Φύσσα.

Στις 17/09/2013, αργά το βράδυ, ομάδα χρυσαυγητών ενεπλάκη σε λεκτικό τσακωμό με παρέα νεαρών, σε καφετέρια στο Κερατσίνι. Καθώς η παρέα έφευγε οι πολυάριθμοι τη στιγμή εκείνη χρυσαυγήτες τους περίμεναν απ’εξω και τους πήραν στο κυνήγι. Ένας από αυτούς, ο Παύλος Φύσσας, έμεινε πίσω ώστε να δώσει στην παρέα του τον χρόνο για να ξεφύγει τον κίνδυνο. Λίγες ώρες αργότερα ,στις 18/9 , ο Παύλος αφήνει την τελευταία του πνοή έπειτα από μαχαιριά που δέχτηκε από τον Γιώργο Ρουπακιά , μέλος της ΧΑ. Λίγα μέτρα παραπέρα βρισκόταν ομάδα Δ.Ι.Α.Σ, που ατάραχη παρακολουθούσε το συμβάν και ενέργησε μόνο όταν ήταν ήδη πολύ αργά , συλλαμβάνοντας τον Ρουπακιά.

Ο Παύλος (γνωστός στην χιπ χοπ κοινότητα ως Killah P) δεν ανήκε σε κανένα πολιτικό χώρο. Ο ίδιος δήλωνε ελεύθερο μυαλό. Η αντιφασιστική του δράση και οι ακτιβιστικές του ενέργειες όμως ήταν γνωστές στην περιοχή. Μέλος του ‘HIP HOP FOR A REASON’ συμμετείχε σε ενέργειες όπως συναυλίες για την κάλυψη ιατρικών εξόδων συνανθρώπων μας που το είχαν άμεση ανάγκη, βόλτες στους δρόμους του Πειραιά όπου μοιράστηκαν ρούχα και κουβέρτες σε αστέγους κ.α. Ο ίδιος μέσα από τα τραγούδια του εναντιωνόταν σε κάθε μορφή ρατσισμού , φασισμού, εκμετάλλευσης και φρόντιζε αυτό το μήνυμα να είναι ηχηρό.

Η δολοφονία του δεν ήταν ένα μεμονωμένο και τυχαίο συμβάν αλλά ένα γεγονός κρατικά σχεδιασμένο και παρακρατικά εκτελεσμένο.

Γιώργος Τ.

 Ακολουθεί αφίσα και μέρος κειμένου από hip hop 

(και μη) συλλογικότητες, σχήματα, μπάντες κ.α

Όσο για το hip-hop, δε θα βλάψει το φασισμό με συνεντεύξεις τύπου που ενστερνίζονται τη θεωρία των δύο άκρων. Χρειάζεται αιχμηρός αντισυστημικός λόγος. Άνθρωποι που τιμούν αυτά που λένε δρώντας καθημερινά ενάντια στο υπάρχον. Όχι καλλιτεχνάκια, "αφηρημένες" φύσεις ή καμμένοι τυπάδες. Το hip-hop περα από τέχνη είναι τρόπος ζωής. Στο δρόμο, εκεί όπου ξεκίνησε. Ακόμα κι αν όσοι μας τα μάθανε "σοβαρεύτηκαν" και νοικοκυρευτήκανε, παραμένουμε στις ίδιες πλατείες και θα τις  υπερασπιστούμε. Οι υπόλοιποι ας δώσουν “φως” απ' το σπίτι τους. Πολύ φοβόμαστε όμως ότι το φως τους προέρχεται απ' την τηλεόραση.
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΘΡΕΦΕΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

dub down babylon (κουβέντα με τους Demented Willows)

1. Πείτε μας μερικά λόγια σχετικά με τη μπάντα σας και για το περίεργο όνομα της

Παράφρον Ιτιές λοιπόν με τη  σύνθεση να  αποτελείτε από δυο άτομα, εμένα (Μάριος 26) και τον Βαγγέλη (18). Γνώρισα το Βαγγέλη το 2011 όταν τον κουβάλησε ένας φίλος στον οποίο πήγα να κάνουμε κάνα rapbeat. Ο Βαγγέλης, παιδί της reggae, εγω 100% Rap! Είπα να πειραματιστούμε, στρώνω ένα beat τσακ πατ, στρίβω ένα μπαφίδιο και βάζω τον μικρό να παίξει ποτίζοντας το παρθένο κεφάλι του την ώρα που παίζει το ριφάκι από το πρώτο μας track το «φώναξε δυνατά». Μετά από τότε κολλήσαμε, κάναμε παρέα, γίναμε «κώλος και βρακί». Την εποχή εκείνη εγώ ήμουν με μια κοπέλα που επηρέασε πολύ τη φάση αυτή και κατά κάποιο τρόπο έπαιζε ρόλο στο team μας.. Κάναμε λοιπόν παρέα και οι τρεις μας.  Όταν κάτι δεν πήγαινε καλά στην σχέση, το έβγαζα παρέα  με τον μικρό στη reggae, άλλωστε γι αυτό το λόγο υπάρχουν και αρκετά αγαπησιάρικα τραγούδια. Σε κάποια φάση ο Βαγγέλης σκέφτηκε για όνομα κάτι που να χει σχέση με τη φύση, κάτι να θυμίζει κάτι από εμάς... Και  να και η Ιτιά (willow), το δέντρο που συμβολίζει την ροη της ζωής μιας και το βρίσκεις δίπλα σε νερά και ποτάμια, είναι σύμβολο της αιωνιότητας ( Ιτιά = Αγάπη, Μαντεία, Προστασία, Θεραπεία),  σύμβολο τη κυκλικής αναγέννησης και της γονιμότητας, γιατί το νεράκι του θεού ρέει και φέρνει ζωή! Και η ιτιά το αξιοποιεί καλύτερα απ όλα τα δέντρα του Jah. Αν και τα περισσότερα τα ανακαλυψαμε μετά! Η ιτιά μοιάζει με δέντρο Ρασταφάρι! Και μιας και κουβαλάμε μέσα μας πολύ τρελα και σήμερα θέλει να είσαι τρελαμένος για να επιβιώσεις, έκατσε ο συνδυασμός, Έπειτα η λέξη Demented είχε το κάτι πολύ reggae γιατί όλοι οι rastamen ήταν παράφρονες για την μουσικη τους, η ιτιά έχει τις ρίζες της πολύ βαθιά! Και μέσα μας καταβάθος ολοι είμαστε λίγο παράφρονες και μόνο τους παράφρονες δεν τους ξεριζώνεις από τα ακράδαντα πιστεύω τους τις αδιάλλακτες ιδεολογίες τους. Η βάση μας είναι στην Δράμα, βόρεια πόλη της μακεδονίας, ελπίζουμε κάποτε  να απλώσουμε τις ρίζες μας παντού!

2. Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με το dub/reggae ήχο? Ποιες είναι οι βασικές επιρροές σας και τι μουσικές σας συντροφεύουν στον ελεύθερο χρόνο σας?

 
Η dub reggae φάση είχε αυτό το ζεστό κράμα από low profile διακριτικότητα, χωράει πολύ εφέ, delays, reverbs και μπάσα που φυσάνε. Το βημα της ειναι αργό κυρίως και λακωνίζει μουσικά, δεν θέλει πολλά και σηκώνει τα πάντα. Είναι από εκείνες τις μουσικές που σε τριπάρει και χωρίς στίχο. Έχει το roots element και μπορεί να σε κάνει να χορέψεις, να σε ταξιδέψει ακόμα και να κοιμηθείς ακούγοντας μελόντικες να φυσάνε πάνω απο μπότες και μπασογραμμές.. Πειραματικά χωρεί πράγματα που αλλά είδη τα απορρίπτουν. Αρμονίες διπλοφωνίες όργανα και κακό! Bongos, congas, κιθάρες κλασικές, ακουστικές & ηλεκτρικές, ότι βγάζει ήχο! Επιρροές έχουμε από Augustos Pablo, Hugh Mundel, Mad Professor και άλλα πολλά irie ονόματα της κουλτούρας των 70s. Με τον Wailer (ο μικρός Βαγγέλης για μενα) ακούμε συνήθως (και) rap όταν αράζουμε, μιας και είμαι hip hop και reggae παρόλο που το lifestyle μου από μικρός έλεγε rap & hip hop δεν απέρριψα καμία μουσική και οταν γνώρισα τον μικρό κόλλησα με την reggae τόσο που αγόρασα μελόντικα και άλλαξα τη ζωή μου. Σήμερα είμαι ακόμα πιο rap και ακόμα πιο reggae από ποτέ και σιγά σιγά βρίσκω μια αλχημεία για καινοτομήσω σε κάτι νέο!

3. Έχετε κυκλοφορήσει κάτι? Σκοπεύετε να κυκλοφορήσετε κάτι στο άμεσο μέλλον?

Δεν έχουμε ακόμη καμιά κυκλοφορία επίσημη πέρα από ότι παίζει στο ιντερνέτ και youtube γιατί πάντα ήμασταν μπατίρια και λεφτά για cds kai εξώφυλλα δεν έπαιζαν ποτέ!Το ομώνυμο Demented Willow lp έχει κυκλοφορήσει μόνο στο νετ μέσω κάποιων links που εγώ προσωπικά έδωσα εδώ και εκεί! Στο μέλλον έρχονται πολλά νέα στυλ!! Και έπεται ο νέος δίσκος με όνομα WillowSEEDS. Πότε θα είναι έτοιμος? Δεν ξέρω. Ελπίζω στα κοντά!

4. Εμείς εδώ θεωρούμε ότι η reggae/dub μουσική είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις ταξικές/κοινωνικές/πολιτικές καταβολές της. Συμφωνείτε με αυτή τη προσέγγιση? Αν ναι θεωρείται κάτι περισσότερο από αναγκαίο να διατηρηθούν αυτά τα χαρακτηριστικά στην underground σκηνή?

Είναι γεγονός ότι η μουσική από τις κατώγιες σκηνές προσεγγίζουν θεματολογικές ενότητες άμεσα συνδεδεμένες με τις ταξικές/κοινωνικέ/ πολιτικές φάσεις γιατί εκεί είναι τα προβλήματα... Όμως υπάρχει κάτι άλλο που ο κόσμος έχει ανάγκη και αυτό ψάχνουμε εμείς. Κάτι νέο γιατί ξέρουμε τι γίνεται με τον κόσμο και τα προβλήματα του. Ακούμε μουσική και για να ξεχάσουμε, όχι μόνο για να μας υπενθυμίζει σε τι κόσμο ζούμε! Διατήρηση ναι αλλά και η εξέλιξη προς νέες κατευθύνσεις είναι απαραίτητη για να μην κολλάμε στα κατεστημένα του καθωσπρεπισμού.

5. Όταν η μουσική φλερτάρει επικίνδυνα με το κέρδος, την εμπορευματοποίηση & τις μόδες χάνει την αξία της και μετατρέπεται σε άλλο ένα προϊόν προς μαζική κατανάλωση. Ποια είναι η άποψη και η στάση απέναντι στο ζήτημα αυτό? Θεωρείτε πως είναι σημαντικό μια μουσική σκηνή να παραμένει underground?

 
Μακάρι να πουλούσε η Αλήθεια. Το σωστό εμπόριο δεν είναι κακό, όλοι έχουν ανάγκη από ψωμί. Αν μπορείς να πάρεις την μουσική από το κρύο υπόγειο της και να την ανεβάσεις στο ξέφωτο μόνο και μόνο για να μπορείς να ανταπεξέλθεις στην βιοπάλη σου, κάνοντας αφενός καλύτερη ζωή, δίνοντας έτσι αφετέρου πιο πολύ έμφαση στην μουσική σου για να την κάνεις πιο καλή, γιατί όχι, αν είχα λεφτά θα έκανα πιο τρελά πράγματα. Η μελόντικα μου έχει 20 ευρώ και δεν μου απέδωσε μια! Πέρα από το πνευματικό κέρδος που είναι ανεκτίμητης αξίας. Το πρόβλημα είναι ότι η αξία χάνετε όταν πνίγετε στην χάβρα του διαδικτύου. Το ιντερνέτ βιάζει τη μουσική γιατί χάνετε μέσα στη μάζα ο κάθε καλλιτέχνης. Οι εμπορικούρες διακρίνονται.. Τι είναι underground και τι mainstream, εδώ πρόκειται για μουσική και στη τελική η αποδοτικότητα της μουσικής δεν αλλάζει από μια ετικέτα που απευθύνεται στο χαρακτήρα της.  Μαζική κατανάλωση χωρίς εκτίμηση θα γίνει σε μουσικές που τις ακούνε άδεια κεφάλια και στείρες ψυχές. Στη reggae φάση όμως δεν έχει παίξει κάτι που να με ενοχλήσει, είναι είδος που μπορεί να ακουστεί και παραπέρα. Όχι σαν προϊόν εμπορικό, ούτε σαν ρούχο που το φοράει όποιος έχει τζίβες και ξέρει τον Bob Marley. Είναι μεγάλο θέμα και σημαντικό η μουσική να εξελίσσεται σε όποιο όροφο και να παίζει. Υπόγεια δεν την έχω συνδυάσει τη μουσική αυτήν. Το rap ναι, αλλά η reggae για να παίξει ποιοτικά θέλει να είναι απελευθερωμένη από κάθε είδους προκατάληψη και ετικέτα.

6. Πιστεύετε πως η πολυπολιτισμική κουλτούρα της reggae/dub σκηνής μπορεί να αποτελέσει μια καλή απάντηση στα ολοένα και αυξανόμενα φαινόμενα ξενοφοβίας, ρατσισμού, νεοφασισμού και συντηρητισμού στην Ελλάδα αφυπνίζοντας τις συνειδήσεις της νεολαίας απέναντι στην επέλαση των δυνάμεων της Βαβυλώνας, του συστήματος δλδ?

Η πολυπολιτισμική κουλτούρα της reggae/dub σκηνής έχει αρκετά να πει. Ποιος τα ακούει όμως. Στην Ελλάδα η μάζα δεν ξέρει καν τι είναι reggae.. Επαναστάτες του καναπέ που βρωμάει το στόμα τους τσιγάρο και φραπέ και ότι ξέρουν το έχουν δει στις ειδήσεις ή το ίντερνετ. Καμιά μουσική σήμερα δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να καταφέρει ότι δεν μπόρεσε με αυτήν ν κάνει ένας θρύλος! Οι συνειδήσεις που μια φόρα αγκύλωσαν τα άκρα τους δεν μπορούν να σηκώσουν ξανά το τομάρι τους που σέρνεται ανάμεσα σε δρόμους οπισθοδρομικούς . Εδώ δεν είναι Τζαμάικα αλλά Ελλάδα και αν ζούσε σήμερα ο Bob Marley θα προσπαθούσε να τον φάει κάποιος φασίστας ή κάποιος πολιτικάντης. Γιατί τους επαναστάτες τους κυνηγάνε τα μάτια της Βαβυλώνας. Στην Ελλάδα πρέπει οι άνθρωποι να φωνάξουν όλοι μαζί για να εισακουστούν από αυτούς που καθηλώθηκαν σαν χρηστικά γρανάζια πίσω από κόμματα και τηλεοπτικές εκπομπές, ψέματα τόσο πειστικά που τυφλώνουν ακόμη και τους πιο ψαγμένους.

7. Ποια είναι η άποψη σας για τη φούντα ως σημαντικό κομμάτι της reggae (και όχι μόνο) κουλτούρας?

Κάνναβη! Και ποιος δεν έχει πιει! Δεν είναι απαραίτητο να πίνεις για να κάνεις μουσική...Αλλά δεν υπάρχει «ρεγκάς» που να μην έχει κάνει μουσική μαστουρωμένος, όποιος έχει την υγεία του και αντέχει πιόμα ας ρουφά όσο αντέχει... Φούντα και reggae πάνε μαζί ... Στην Τζαμάικα λένε πως προσεύχονται καλύτερα όταν είναι μαστούρια! Χαχα οκ, αν έχεις έγνοιες και προβλήματα στο κεφάλι σου δεν είναι να πίνεις τίποτα σε όποια κουλτούρα και αν ανήκεις. Στις μέρες μας όλοι πίνουν. Είναι αναπόφευκτο όμως να γίνεις ψυχωτικός αν καπνίζεις μια ζωή φούντα. Δεν μπορείς να έχεις κεφάλι καθαρό, χωρίς σκέψεις και προβλήματα σήμερα...Δεν είναι για τύπους που σκέφτονται πολλά, ούτε για αυτούς που δεν αντέχουν μεγάλες συναισθηματικές αλλαγές. Άλλωστε το χόρτο, από προσωπική εμπειρία, αν το πίνεις χρόνια κάνει ευάλωτη την άμυνα της ψυχοσυναισθηματικής μας ακεραιότητας. με απλά λόγια σε κάνει βούτυρο. Κάποιες φάσεις κιόλας σε κρατεί στάσιμο! Μουσικά μιλώντας,  είναι απόλυτα το καλύτερο μέσο να φιλοσοφήσεις. Εικασίες σκάνε πίσω από αλλοπρόσαλλες σκέψεις και όλα έχουν νόημα διαφορετικό! Δεν πρέπει να πιστεύουμε σε καμιά περίπτωση πως οι μπουρούχες που πίνουμε μας καθιστούν πιο reggae, απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε που και που να πίνουμε μόνο νεράκι! Reggae και κάνναβη ταιριάζουν! Δεν αλληλοεξαρτώνται όμως. Δεν είναι σωστό να πιστεύει κανένας ότι αν δεν πίνεις χόρτο δεν είσαι reggae 100% . Το τι πίνει ο καθένας είναι δικό του θέμα. Το ζαρζαβατικό είναι φυτό και τα φυτά μας ανήκουν δικαιωματικά, στη κουλτούρα μας η συμβολική απαγόρευση της καννάβεως είναι ένα δείγμα σύγκρισης και για άλλες καταστάσεις ηθικών και πνευματικών αξιών που πέφτουν θύματα προκατάληψης και απορρίπτονται από τη κοινωνία γιατί δεν τις καταλαβαίνουν.. Αν μπορούσα να καπνίζω χωρίς επιπτώσεις ψύχωσης θα έγραφα μόνιμα τραγούδια σαν το i wanna feel high!

8. Εδώ στο Αγρίνιο παίζουν κάποια άτομα που ασχολούνται και προπαγανδίζουν τον dub/reggae ήχο και την αντίστοιχη κουλτούρα με fanzines, ραδιοφωνικές εκπομπές σε αυτοοργανωμένα ραδιόφωνα, parties, συναυλίες, προβολές κτλ. Θα σας έψηνε καμιά βόλτα για κανά live προς τα μέρη μας? Να ξέρετε πως υπάρχει ήδη ένας μικρός αλλά φανατικός πυρήνας οπαδών και φίλων της μουσική σας στη πόλη μας.

 
Στο Αγρίνιο δεν πίστευα πως θα ακουστούμε ποτέ!! Και δεν έχει πάει κανείς μας από όσο ξέρω τουλάχιστον. Αγάπη σε όλα τα αλάνια που πίνουν και ακούνε reggae. H φάση αυτή μόλις άρχισε να απλώνει τις ρίζες της βαθιά και αγκαλιάζει με σεβασμό όλους όσους την εκπροσωπούν. Tο Αγρίνιο πιστεύω πως θα γίνει ένας παραπόταμος που θα ευδοκιμήσουν τα κλαδιά της Ιτιάς για να καρποφορήσουν οι ψυχές μας και να κάνουμε και άλλη μουσική. Ευχαριστούμε θερμά όλους εσάς που αφιερώσατε έστω και πέντε λεπτά για να ακούσετε dementeDwillows γιατί μετά από μια μεγάλη κάμψη στο είδος αυτό πλέον είστε ένας λόγος παραπάνω για να συνεχίσουμε αυτό που τόσο αυθόρμητα ξεκινήσαμε εδώ πάνω και για να μοιραστούμε την αγάπη για τη μουσική αυτή.

Ακούστε κάποια όμορφα δείγματα της μουσικής 

των Δραμινών φίλων μας:

 

tales from the crypt

"Ποιός εδώ μέσα αμφέβαλε για το αν υπάρχει κράτος" έγραφε η γελοιογραφία στην εφημερίδα ΒΗΜΑ την επόμενη της δολοφονίας του γιατρού Τσιρώνη. Ακολουθεί το χρονικό του άνθρωπου που υπονόμευσε την έννοια του κράτους.

Ο Βασίλης Τσιρώνης γεννήθηκε στις 15/08/1929 και καταγόταν από το Αγρίνιο. Το 1947 περνάει στην ιατρική σχολή Αθηνών (γλυτώνοντας με διάφορα κόλπα την ευελπίδων για την οποία τον προόριζε ο στρατιωτικός πατέρας του). Το 1958 διορίζετε γιατρός των εξόριστων του Άη–Στράτη. Διοχετεύει στον ξένο Τύπο εμπιστευτικά έγγραφα και απόρρητες οδηγίες  που αποδείκνυαν την πολιτική και φυσική εξόντωση των εξόριστων καταγγέλλοντας την κυβέρνηση της Δεξιάς για «ανθρωποκτονίες εκ προμελέτης» και τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό για «συνθηκολόγηση και υποταγή». Κατηγορήθηκε για κουμουνιστής και παύθηκε από γιατρός. Το 1960 φυλακίζεται για εξύβριση κατά των αρχών και πρωτοστατεί σε απεργία πείνας για όσους ήταν φυλακισμένοι για χρέη. Το 1962 ιδρύει το κόμμα το Ε.Α.Κ. (Εθνικό Αστικό Κόμμα) με τη συγκεκριμένη αυτή δραστηριότητά σε κείνη την ανώμαλη περίοδο να είναι μάλλον συμβολική και ανθρωπιστική παρά κομματική. Το 1964 ξεκινά τη δεύτερη απεργία πείνας (διάρκειας 50 ημερών) επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου με αίτημα τον άμεσο επαναπατρισμό των αριστερών πολιτικών προσφύγων από τις χώρες του λεγόμενου «ανατολικού μπλοκ». Στις 16/08/1969 σε ηλικία 40 ετών (η χούντα βρισκόταν ήδη στη τρίτη της χρονιά) και έχοντας μαζί του όλη την οικογένειά του, κάνει

αεροπειρατεία στο δρομολόγιο Αθήνα-Αγρίνιο με σκοπό να φτάσει στην (τότε Κόκκινη) Αλβανία και στη συνέχεια να διαφύγει στην Σουηδία, στην οποία ζούσαν τότε οι περισσότεροι αντιδικτατορικοί πολιτικοί πρόσφυγες. Μετά από ευμενείς διαπραγματεύσεις με Αλβανούς επικεφαλείς όλοι οι εμπλεκόμενοι μεταφέρονται σε πανδοχείο που είχε ετοιμαστεί ειδικά για τους ασυνήθιστους επισκέπτες. Γιορτινό τραπέζι, ξενάγηση και επιστροφή των επιβατών και του πληρώματος στην Ελλάδα με καύσιμα της αλβανικής κυβέρνησης. Το 1973 και ενώ βρίσκεται στη Σουηδία καταδικάζεται από εμβόλιμο σουηδικό δικαστήριο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις που δεν συντάσσονται με αυτές των διαφόρων «αντιστασιακών» και κλείνεται μέχρι τον Σεπτέμβρη του ’74 στις σουηδικές φυλακές, ενώ οι πολιτικοί έλληνες εξόριστοι της Σουηδίας κάνουν τα πάντα για να παραμείνει φυλακισμένος. Το 1974 επιστρέφει στην Ελλάδα και μετονομάζει το κόμμα σε «Ουδετερόφιλο Ελλαδικό Μέτωπο» ή Ο.Ε.Μ. 'Έκανε διάφορες «επαναστατικές» παρεμβάσεις (υβριστικά συνθήματα κατά του πρωθυπουργού Καραμανλή και κατά Λαμπράκηδων, πυροβολισμοί με καραμπίνα κατά μιας γιγαντιαίας φωτογραφίας του Καραμανλή, κ.ά.)! Το 1977 πραγματοποιούνται εκλογές και ο Τσιρώνης ρίχνει και προμοτάρει το σύνθημα της λευκής ψήφου, με αποτέλεσμα να διεκδικήσει μία εβδομάδα αργότερα τα 251.000 λευκά ψηφοδέλτια της Β Εκλογικής Περιφέρειας Αθηνών, πράγμα που προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό την απόπειρα της αστυνομίας να τον συλλάβει στην είσοδο του σπιτιού του μετά από ανακίνηση μίας παλαιάς χουντική καταδίκης του και να τραυματιστεί ο επικεφαλής αξιωματικός  που θα εκτελούσε την σύλληψη.

Στις 30/11/1977 ειδικές αστυνομικές μονάδες και ελεύθεροι σκοπευτές απέκλεισαν την περιοχή γύρω από το σπίτι του και άρχισε έτσι μία πολύμηνη και επεισοδιακή πολιορκία. Στις 05/02/1978 ο Τσιρώνης κήρυξε το διαμέρισμά του στην οδό Άρεως 35 στο Παλαιό Φάληρο «ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος» και κάθε ημέρα έβγαινε στο μπαλκόνι του και με μεγάφωνα ή με φορητό τηλεβόα διάβαζε στο συγκεντρωμένο πλήθος τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» αναπτύσσοντας τις ιδέες του, σχολιάζοντας την επικαιρότητα, αναφερόμενος στις ραδιουργίες και τις προστυχιές του  Τύπου και του κράτος των "μαύρων" (εννοώντας των φασιστών). Το Βήμα εκτός από το πρωτοσέλιδο σχόλιο του με τον προκλητικό τίτλο «ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ;», εξέφραζε ενυπόγραφα την «ανησυχία» ότι δήθεν με το «αυτόνομο κράτος» του Τσιρώνη «υπονομευόταν η έννοια του κράτους» . Στις 11/07/1978 εικοσιοκτώ πάνοπλοι κομάντος της «Διμοιρίας Ειδικών Αποστολών»  εισέβαλαν με βοήθεια δακρυγόνων στο διαμέρισμα μετά από δικαστική απόφαση και με παρουσία εισαγγελέα. Έχει δοθεί εντολή να μη πλησιάσει δημοσιογράφος σε μεγάλη ακτίνα από την επιχείρηση. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ο Τσιρώνης έπεσε νεκρός, ενώ η σύζυγός του που μετά την παράδοση των τριών παιδιών τους είχε μείνει μέχρι τέλους δίπλα του στο τελευταίο οχυρωμένο δωμάτιο, φώναζε δυνατά πως «οι φασίστες σκότωσαν τον Τσιρώνη μέσα στο σπίτι του». Σύμφωνα με την εκδοχή της αστυνομίας ο Τσιρώνης «αυτοκτόνησε». Στις 13/07/1978.  Περίπου χίλια άτομα από τον χώρο της Άκρας Αριστεράς διαδήλωσαν στην κηδεία του με συνθήματα κατά της κρατικής βίας και των δημοσιογράφων, τους οποίους κατήγγειλαν ως υποκινητές της εξόντωσης του γιατρού Τσιρώνη. Ωστόσο, στο πολιτικό μνημόσυνο που τού έκανε την επόμενη χρονιά η οικογένειά του δεν παρευρέθησαν περισσότερα από 40–50 άτομα.

Πηγές: Περιοδικό «Ιδεοδρόμιο» και διάφορες ημερήσιες εφημερίδες της εποχής

cine underground

► Babylon (1981)

Μια από τις τρεις πιο γνωστές ταινίες που περιστρέφονται γύρω από τη reggae κουλτούρα & τις ταξικές καταβολές της αλλά η λιγότερη γνωστή & μάλλον η πιο υποτιμημένη. Είχαν ήδη προηγηθεί το The harder they come (1972) & το Rockers (1978). To Babylon ακολουθεί πιστά τα χνάρια των προγόνων του όσο αφορά τη reggae μουσική που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ταινίας αλλά & όσο αφορά τις ταξικές αναφορές. Οι διαφορές του όμως με τις προαναφερθείσες ταινίες είναι σημαντικές. Καταρχάς, το Babylon είναι γυρισμένο στη δεύτερη πρωτεύουσα της reggae, στην Αγγλία (οι προηγούμενες δυο είχαν γυριστεί στη Τζαμάικα) & σίγουρα οι πολιτικές πινελιές στο σενάριο δεν είναι απλά διάσπαρτες αλλά αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό της.

 Η ταινία είναι γυρισμένη στο Λονδίνο & πιο συγκεκριμένα στα λούμπεν & προλετάρια δυτικά & κυρίως νότια & νοτιοανατολικά προάστια του. Οι περισσότερες σκηνές είναι γυρισμένες στις περιοχές του Lewisham & του Lambeth (στο ιστορικό Brixton για την ακρίβεια), περιοχές της λευκής & έγχρωμης εργατικής τάξης στις οποίες  & κατοίκησαν τα πρώτα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα από τη Καραϊβική κυρίως αλλά & από διάφορες περιοχές της Αφρικής. Το story της ταινίας διαδραματίζεται στα πολύ πρώιμα 80s όταν & η πολυπολιτισμικότητα της αγγλικής μητρόπολης δεν είχε ριζώσει ακόμη για τα καλά στους κόλπους της τοπικής κοινωνίας. Κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ο νεαρός  Λονδρέζος (2ής γενιάς μετανάστης από τη Τζαμάικα) εργάτης  Blue τον οποίο υποδύεται ο Brindsley Forde (ιδρυτικό μέλος της αγγλικής reggae μπάντας Aswad) & η υπόλοιπη παρέα του. 

Ο Blue που κατοικεί στο νοτιανατολικό Λονδίνο, τα πρωινά εργάζεται σαν μηχανικός αυτοκινήτων & το υπόλοιπο διάστημα της μέρας τριγυρνά στους δρόμους με τη παρέα του (ανάμεσα σε αυτούς & ο λευκός επίσης εργάτης φίλος του με τον οποίον & δουλεύουν παρέα), πίνουν τσιγάρα, ακούν μουσική & το σημαντικότερο, παίζουν μουσική μιας & έχουν στήσει ένα soundsystem του οποίου frontman είναι ο ίδιος ο Blue. Ο Blue διατηρεί & σχέση με μια  τύπισσα που θεωρεί ότι η σχέση αυτή παραμελείται από τον «αλητήριο» Blue που προτιμά να τριγυρνά με τη παρέα του στους δρόμους & στα πιο underground dance halls της μητρόπολης του Λονδίνου. 

 Η ταινία στην ουσία παρουσιάζει μερικές μέρες από τη καθημερινότητα του Blue & της παρέας του.  Ολόκληρη η παρέα ετοιμάζεται για το σπουδαίο γεγονός του battle of the soundsystems που θα πραγματοποιηθεί στο άμεσο μέλλον. Σε αυτό το reggae/dub soundsystem live θα αναμετρηθεί το soundsystem του Ital Lion (o Blue δηλαδή) με αυτό του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Jah Shaka, που στη ταινία εκτός του ότι παίζει τον εαυτό του, η σκηνή στην οποία παρουσιάζεται έχει σκηνοθετηθεί από τον ίδιο! Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Jah Shaka είναι ο πρώτος ο οποίος γνώρισε στην αγγλική μουσικόφιλη κοινωνία τα soundsystems (που δημιουργήθηκαν στη μακρινή Τζαμάικα) & τα εδραίωσε. Και είναι από τους πρώτους (μαζί με τους Pablo Gad, Aswad, Dennis Bovel, Linton Kwesi Johnson, Aisha, Mad Professor  κτλ)  στους οποίους οφείλεται ο μετέπειτα χαρακτηρισμός του «μεγάλου νησιού» σαν τη 2η πατρίδα του reggae ήχου & κουλτούρας. Κάπως έτσι εξελίσσεται & η ταινία που μας παρουσιάζει ανάμεσα στα άλλα & τις προετοιμασίες της παρέας για το επικείμενο battle. Οι προετοιμασίες περιέχουν τη κλοπή ενός ηχείου από ένα δημόσιο γυμναστήριο (για να αντικατασταθεί μια ζημιά που προκλήθηκε στο soundsystem από τον οξύθυμο & απρόσεκτο Beefy), αφισοκολλήσεις για τη προπαγάνδιση του battle καθώς & δράσεις προπαγάνδας ενάντια στον Shaka.  Οι προετοιμασίες συνεχίζονται με την επιλογή της μελωδίας πάνω στην οποία θα χτιστεί το live performance του  Ital Lion & τις πρόβες στο υπόγειο με τη παρέα να χορεύει & να πίνει ρο ξεχνώντας για λίγο τη δύσκολη καθημερινότητα.

Αυτή η καθημερινότητα αποτελεί την άλλη όψη της ταινίας. Ο Blue έχει να αντιμετωπίσει καταρχάς την εργασιακή εκμετάλλευση & καταπίεση που του ασκεί ο παρτάκιας & ρατσιστής λευκός εργοδότης του. Όταν ξεχειλίζει το ποτήρι & ο Blue του ανακοινώνει πως δεν αντέχει πια να δουλεύει σαν σκλάβος (σαν τους μακρινούς του προγόνους στη Τζαμάικα & αλλού) για πενταροδεκάρες, το αφεντικό του τον αποκαλεί μαϊμού. Όπως αναφέρθηκε & πριν, τα πρώτα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα προς την Αγγλία ήταν πολύ πρόσφατα & η πολυπολιτισμικότητα δεν είχε ακόμη εδραιωθεί. Για αυτό το λόγο ο ρατσισμός ήταν ακόμη αρκετά διάχυτος, ωμός, βίαιος & απροκάλυπτος.  Κάπως έτσι λοιπόν η ταινία παρουσιάζει τις αντιπαραθέσεις της παρέας αυτής των νεολαίων με ρατσιστές, μικροαστούς & φασίστες λευκούς «αγανακτισμένους» γείτονες. Εκείνη τη περίοδο άλλωστε η νεοφασιστική συμμορία British National Front (& μετέπειτα κόμμα με την ονομασία British National Party) αποτελούσε το καθρέφτη της αγγλικής συντηρητικής & βίαιης ακροδεξιάς που εκείνη την εποχή ήταν στα χρόνια (late 70s- early 80s) της πρόσκαιρης ανόδου της στο δρόμο. Στη τελευταία μάλιστα αντιπαράθεση της παρέας με «αγανακτισμένους» γείτονες ο φασαριόζος & καθόλου ψύχραιμος Beefy προσπαθεί να προσεγγίσει τους ρατσιστές για να επιστρέψει λίγο από τη βία που δέχεται τόσα χρόνια από τους φασίστες αλλά & από το κράτος. Τη τελευταία στιγμή μεσολαβούν οι φίλοι του & κυρίως ο λευκός της παρέας. Μερικές μέρες μετά, φασίστες του BNF μπουκάρουν στο υπόγειο προβάδικο των παιδιών & τα σπάνε όλα. Ο Beefy μόλις το βλέπει τρελαίνεται & τα βάζει εναντίον όλων, ακόμη & με το μοναδικό λευκό της παρέας, τον Errol. Εκεί σε μια φρενίτιδα ρατσιστικής υπερ- απλούστευσης & τσουβαλιάσματος, χτυπά τον αθώο φίλο του νομίζοντας πως με αυτόν τον τρόπο εκδικείται τη καταπίεση που του ασκεί το σύστημα ολόκληρο. Πριν τα πράγματα χειροτερέψουν επεμβαίνουν οι υπόλοιποι της παρέας.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Blue βιώνει στο πετσί του & την επίσης ρατσιστική συμπεριφορά & κτηνωδία της αστυνομίας. Αλλά η ζωή για ένα έγχρωμο νεαρό μετανάστη 1ης ή 2ης  γενιάς κρύβει & άλλες δυσκολίες. Η οικογένεια του Blue είναι πάμπτωχη & αυτός τώρα άνεργος. Εκτός αυτού, ο πατέρας του πιστός στις παραδόσεις του πατριαρχικού μοντέλου μιας τυπικής τζαμαϊκανής οικογένειας καταπιέζει & αυτός με τη σειρά του τον Blue. Τον κατακρίνει που παράτησε τη δουλειά, που δεν έχει φράγκα, που αλητεύει από δω & από κει & που ακούει την αλήτικη αυτή reggae & ska μουσική. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Blue αντιμετωπίζει & την απόρριψη της παραμελημένης σχέσης του. Μετά από όλα αυτά & ανήμερα της μέρας του battle of the soundsystems ο Blue βρίσκει έναν από τους ρατσιστές «αγανακτισμένους» γείτονες & τον τραυματίζει θανάσιμα. Στη συνέχεια καταφτάνει στο dancehall τη τελευταία στιγμή & αρπάζοντας το μικρόφωνο αρχίζει να τραγουδά για όλα αυτά που ζούσε αυτός & τόσοι άλλοι ακόμη νέοι της εποχής. Για τη καταπίεση της Βαβυλώνας, του συστήματος δηλαδή, απέναντι στους αδύναμους που έχει ξεκινήσει αιώνες τώρα (από τα σκλαβοπάζαρα της Αμερικής) & συνεχίζεται ακόμη με άλλη μορφή. Τραγουδά για τις κοινωνικές-ταξικές ανισότητες & για την αστυνομική κτηνωδία. Καλεί όλους τους αδερφούς & αδερφές του να σηκώσουν ανάστημα μπροστά στη Βαβυλώνα & να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Κατά τη διάρκεια του battle καταφθάνουν στο χώρο ασφ-αλήτες. Θέλουν να μπουν στο χώρο για να συλλάβουν τον Beefy αλλά ο ιδιοκτήτης του dancehall παρέα με τα πρωτοπαλίκαρα- φίλους του (παιδάκια ένα & ένα όλα!) ρίχνουν μια μεγαλοπρεπή «πόρτα» στους μπάτσους. Στη συνέχεια o Shaka διακόπτει το set του Blue για να ενημερώσει τους θαμώνες για την επίσκεψη των μπάτσων & για τη σοβαρή πιθανότητα να επιστρέψουν με ενισχύσεις. Ορισμένοι από αυτούς φεύγουν πανικόβλητοι. Βλέποντας το αυτό, ο Blue προτρέπει τα αδέρφια του να μην ανεχθούν ξανά & άλλη καταπίεση & πως τώρα είναι η στιγμή για να υψώσουν ανάστημα. Πράγματι οι περισσότεροι δεν εγκαταλείπουν το dancehall, κάποιοι άλλοι αμπαρώνουν τη πόρτα & ο Blue συνεχίζει να τραγουδά. Τη στιγμή που οι μπάτσοι είναι έτοιμοι να σπάσουν τη πόρτα ο Blue φωνάζει όλο νόημα: Ούτε Βήμα πίσω. 

 

 Υ.Γ1: Εννοείται πως η μουσική σε αυτό το αριστουργηματικό & πέρα ως πέρα διδακτικό κινηματογραφικό underground διαμάντι έχει πρωτεύον ρόλο. Ακούγονται μουσικές των Dennis Bovell, Aswad, I Roy κ.α ενώ τα soundsystems που εμφανίζονται είναι των Jah Shaka, Mighty Observer & Rootsman Hi Fi (σαν Ital Lion).

Υ.Γ2: Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το dub’n’bass crew (de_control) στη κατάληψη Apertus στις 31/05/13 & εν μέσω αντιφασιστικής εγρήγορσης σε ολόκληρη τη πόλη. H προβολή πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της 1ης μέρας του 2μέρου για τα τέσσερα χρόνια του αυτό- οργανωμένου ραδιοφώνου της πόλης μας, της Ραδιουργίας 87,7FM. Το dub’n’bass crew μάλιστα υποτίτλισε τη ταινία μιας & δεν υπήρχαν πουθενά ελληνικοί υπότιτλοι. Η βραδιά έληξε με ένα παραδοσιακό roots reggae/dub σετ.

Y.Γ3: Αποτείνοντας ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτή τη διδακτικότατη ταινία επιλέξαμε το εξώφυλλο της 1ης αυτής έντυπης απόπειρας μας να αποτελεί μια ευθεία & ξεκάθαρη αναφορά στο Babylon.

► Pusher (1996)

Ο Φρανκ είναι λουμπεν βαποράκι. Τριγυρνά στη πόλη με τον φίλο του Τόνυ. Μια μεγάλη δουλειά που ανέλαβε δεν θα πάει καλά και τώρα πρέπει να βρει άμεσα λεφτά για να ξεπληρώσει τον Σέρβο μεγαλέμπορο Μίλο. Η πρώτη ταινία της τριλογίας Pusher (1996-2005) αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη για κοινό και κριτικούς. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε όλη την Ευρώπη, αυτόματα έγινε cult και έκανε γνωστό τον 26χρονο τότε Nicolas Winding Refn (ναι, αυτός που έκανε το Drive το 2011) και τους πρωταγωνιστές. Νταραβέρια, clubbing, εστιατόρια, χλιδές μετατρέπονται με μια στραβή σε τρεχάλα, ανακρίσεις, αναποδιές και οριακές καταστάσεις. H δικαιολογία- πέταξα την πρέζα στη λίμνη για να γλυτώσω απο τους μπάτσους- δεν είναι αρκετή για τον Μίλο και η ζωάρα γίνεται εφιάλτης.

Ένας κόσμος βίας με φόντο μια μη καρποσταλ-ική παρακμιακή, πολυφυλετική Κοπεγχάγη όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτα. Μοναδικό ίχνος ανθρωπιάς -η πρεζού πόρνη πολυτελείας φίλη του Φράνκ. Οι Κακόφημοι Δρόμοι (1973) της Κοπεγχάγης χωρίς γκλαμουριές, στερεότυπα και πολιτική ορθότητα. Κάμερα στο χέρι, γραμμική αφήγηση, ξερό στόρυ, ντοκιμαντερίστικο ύφος, φρενήρης ρυθμός, βρώμικη γλώσσα, πορνεία, σκατόφατσες, απληστία, μοναξιά, αδιέξοδα, άγχος, σοκαριστική ωμή πανταχού παρών βία σε όλα τα επίπεδα, καντήλια, ένταση, άγριος ρεαλισμός, σαπίλα, σκληρές κιθάρες, τσιτωμένη ατμόσφαιρα, νύξεις χιούμορ, σεξιστικά αστεία, ανατροπές και σασπένς. Στο 2ο πρωταγωνιστεί ο Τόνυ και στο 3ο ο Μίλο. Δεν προτείνουμε το βρετανικό copy/paste remake του 1ου σε παραγωγή του Refn.

The Football Factory..

Η στήλη αυτή επιμελείται απο την Α*Ζ & έχει σαν σκοπό 
τη παρουσίαση διάφορων θεμάτων και νέων από το νησί που 
γέννησε τόσο το αγαπημένο μας ποδόσφαιρο όσο & την ευρύτερη οπαδική/γηπεδική φάση, την Αγγλία & γενικότερα τη Βρετανία

• Στις 19/05/12, πριν & μετά τον αγώνα Huddersfield – Leeds United, οπαδοί της τοπικής Huddersfield, της Leeds αλλά & της Bradford διασταυρώθηκαν σε διαφορετικά σημεία της επαρχιακής πόλης & επιδόθηκαν σε μια old school παραδοσιακή αγγλική hooligan μανούρα, χωρίς μαχαίρια, χωρίς να τη πέφτουν 50 σε έναν με το βίντεο της μανούρας να κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο. Δυστυχώς το βίντεο αυτό προέρχεται από τις κάμερες του κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης της πανίσχυρης αγγλικής καταστολής η οποία χρησιμοποιώντας όλα της τα «χαρτιά» (cctv, ασφ-αλήτες, ματ, φωτογραφίες σε ρουφιανοεφημερίδες & στην ιστοσελίδα της μαζί με αμοιβές για τους ρουφιάνους) προχώρησε σε 31 συλλήψεις οπαδών & των τριών ομάδων.

• Στις 26/10/12 η Sligo Rovers αντιμετώπιζε στην έδρα της την Shamrock Rovers για το πρωτάθλημα της Ιρλανδίας. Οι γηπεδούχοι έχοντας κατακτήσει και μαθηματικά το τίτλο, άναψαν μερικά καπνογόνα για να γιορτάσουν έτσι το πρωτάθλημα μετά από 33 χρόνια αναμονής. Οι φιλοξενούμενοι οπαδοί περίμεναν μέχρι το 17ο λεπτό της αναμέτρησης προκειμένου να ανάψουν δεκάδες καπνογόνα. Το μήνυμα τους αφορούσε τους οπαδούς της Sligo Rovers και ήταν ξεκάθαρο. Οι 17 συνολικά τίτλοι της ομάδας τους δεν μπορούν να συγκριθούν με τους τρεις της Sligo Rovers!!

• Η νέα ανακάλυψη των αθλητικών αρχών στην Αγγλία είναι το «παράπτωμα» που ακούει στο όνομα «persistent standing». Τι είναι αυτό? Μα ότι πιο φυσιολογικό μπορείς να κάνεις όταν βλέπεις ένα αγώνα από τη κερκίδα, να στέκεσαι όρθιος!! Κάπως έτσι 38 οπαδοί της Sunderland τιμωρήθηκαν με απαγόρευση εισόδου μόνο & μόνο επειδή παρακολουθούσαν όρθιοι τους αγώνες της ομάδας τους. This is fuckin’ modern football λοιπόν. Ο υπεύθυνος ασφαλείας της Sunderland δήλωσε πως τα κρούσματα  «persistent standing» αυξήθηκαν από 20 τη προηγούμενη περίοδο σε 38 αυτή τη χρονιά με αποτέλεσμα να υπάρξουν διαμαρτυρίες από ηλικιωμένους & με κινητικά προβλήματα φίλους της ομάδας. Δεν ξέρουμε κατά πόσο ισχύουν αυτές οι διαμαρτυρίες.. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι όλοι έχουν το δικαίωμα να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα, όρθιοι ή καθιστοί. Έτσι αντί να στερείς το δικαίωμα από κάποιον να υποστηρίζει την ομάδα του & να τη βλέπει όρθιος στις κερκίδες, καλύτερα θα ήταν να ορίσεις ένα τμήμα της κερκίδας ειδικά για τους ηλικιωμένους & με κινητικά προβλήματα συνανθρώπους μας & να αφήσεις τους υπόλοιπους να απολαμβάνουν τους αγώνες με τον δικό τους παραδοσιακό τρόπο. Για αυτό το λόγο άλλωστε δεν ήταν λίγοι οι οπαδοί της αγγλικής ομάδας που διαμαρτυρήθηκαν για τις 38 κενές θέσεις στη κερκίδα τους..

• Το Σάββατο της 1ης Δεκεμβρίου του 2012 η Arsenal αντιμετώπιζε στο Λονδίνο την Swansea City.  Οι οπαδοί της ομάδας του βόρειου Λονδίνου πραγματοποίησαν πριν το παιχνίδι μια πορεία διαμαρτυρόμενοι για τις υπερβολικά υψηλές τιμές των εισιτηρίων. Το φθηνότερο εισιτήριο κοστίζει 62£(76€) τη στιγμή που το φθηνότερο ετήσιο εισιτήριο διαρκείας κοστίζει 985£ (1210€). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι πολλοί οπαδοί και ποδοσφαιρόφιλοι της εργατικής τάξης & γενικότερα των μη ευνοημένων εκείνων κομματιών της κοινωνίας να μην μπορούν να απολαύσουν το αγαπημένο τους άθλημα ούτε να υποστηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα. Οι οπαδοί εκδιώκονται & τα γήπεδα γεμίζουν με βολεμένους τουρίστες\πελάτες. Στη πορεία συμμετείχαν 2000-2500 οπαδοί & φίλοι της Λονδρέζικης ομάδας ενώ το highlight σύνθημα της πορείας ήταν το "I'm Arsenal till i'm skint" (skint σημαίνει « στεγνός» ή μπατίρης). Τα ακριβά όμως εισιτήρια προφανώς & αποτελούν γενικότερο φαινόμενο στο νησί μιας & όπως διαβάσαμε στην ιστοσελίδα football-bla-bla οι οπαδοί της Manchester City έπρεπε να πληρώσουν 62£(85€). Αν σε αυτά προσθέσεις & τα έξοδα εκδρομής (πούλμαν, τρένο, βενζίνες, φαί, μπύρες) τότε δεν είναι περίεργο που η City επέστρεφε 912 από τα 3000 περίπου εισιτήρια που αντιστοιχούσαν στους φιλοξενούμενους οπαδούς. Κάτι που σε άλλες εποχές αλλά στο ίδιο πρωτάθλημα θα έμοιαζε απίθανο να συμβεί. Κάπως έτσι οι οπαδοί της City εξωτερίκευσαν την αντίθεση στην οικονομική πολιτική των διοικήσεων ενώ σειρά πήραν αυτοί της Liverpool και της Manchester United που εξέδωσαν ανακοινώσεις καταγγέλλοντας την τιμολογιακή πολιτική της Arsenal,της Chelsea & άλλων ομάδων, ειδικά για τους φιλοξενούμενους οπαδούς. Και μάλιστα αν & άσπονδοι εχθροί οι οπαδοί των δυο ομάδων, τόνισαν πώς είναι αποφασισμένοι να παραγκωνίσουν τις διαφορές τους  προκειμένου να πιέσουν για να μην υπερβαίνουν οι τιμές των εισιτηρίων για τους εκδρομείς οπαδούς τις 25/30£. Και για να επιστρέψουμε στο παιχνίδι της Arsenal με τη City, μετά το τέλος του αγώνα ένας από τους επόπτες προέτρεψε παίχτη της City να πάει να χαιρετίσει τους οπαδούς της ομάδας τους, τόσο για τα χιλιόμετρα που διένυσαν προκειμένου να βρεθούν κοντά τους όσο και για τις 62£ που έδωσαν για το εισιτήριο. Η αγγλική ομοσπονδία δεν χάρηκε από την ειλικρίνεια του επόπτη, αντιθέτως προάσπισε για άλλη μια φορά τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των εταιριών απομακρύνοντας τον από τη λίστα για κάποιους από τους επόμενους αγώνες Κυπέλλου/Πρωταθλήματος.

• Στις 09/12/12 στο τοπικό ντέρμπυ μίσους του Manchester μεταξύ της γηπεδούχου City & της United, όταν η 2η πήρε τη νίκη στις καθυστερήσεις, παίχτης της τραυματίστηκε στο κεφάλι από νόμισμα που δέχθηκε κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών. Οι οπαδοί της City δεν έμειναν εκεί καθώς λίγοι από αυτούς μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο με άγριες διαθέσεις. Οι αγγλικές μπατσοδυνάμεις προχώρησαν στη σύλληψη εννέα οπαδών των γηπεδούχων

• Στις 04 & 11/03/13 οι Linfield & Shamrock Rovers διασταυρώθηκαν για το θεσμό του ιρλανδικού κυπέλλου. Με μεγάλες πολιτικές αλλά & εθνικοπατριωτικές διαφορές  (οι μεν βρετανόφιλοι και οι δεν το ακριβώς αντίθετο) οι οπαδοί των δυο ομάδων αποφάσισαν να τις λύσουν εντός & εκτός γηπέδου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία επεισοδίων & στους δυο αγώνες & την επέμβαση των δυνάμεων της αστυνομίας με αποτέλεσμα τις συγκρούσεις τόσο εντός όσο & εκτός γηπέδου ενώ πραγματοποιήθηκαν & συλλήψεις.

• Παρόλο το πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της βρετανικής κοινωνίας, το τελευταίο διάστημα υπήρξαν πολλά ρατσιστικά κρούσματα στα γήπεδα & τις κερκίδες. Πιο συγκεκριμένα στις 24/11/12 στον αγώνα Sunderland – West Bromwich, οπαδός της γηπεδούχου ομάδας προέβηκε σε ρατσιστικές χειρονομίες εις βάρος έγχρωμου παίχτη της φιλοξενούμενης ομάδας. Την επόμενη μέρα στον αγώνα Tottenham Hotspur – West Ham United, μικρή μερίδα οπαδών της 2ης καταφέρθηκαν ενάντια στους οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας φωνάζοντας ρατσιστικά-αντισημιτικά συνθήματα, χαιρέτησαν ναζιστικά, σήκωσαν παράλληλα ιταλικές σημαίες & φώναξαν το όνομα της Lazio, επευφημώντας τους «λατσιάλι» για το σοβαρό τραυματισμό των οπαδών των «spurs» στη Ρώμη λίγες μέρες πριν στα πλαίσια του αγώνα για το Champions league μεταξύ Lazio & Tottenham. Δυστυχώς αυτή η μικρή μερίδα των οπαδών της ομάδας του πολυπολιτισμικότατου ανατολικού Λονδίνου προφανώς ξέχασαν τις ταξικές καταβολές τους & προέβηκαν σε αυτές τις εμετικές συμπεριφορές. Βέβαια τι να περιμένεις από απλούς οπαδούς όταν ο ίδιος ο (έγχρωμος & αρχιχουλιγκάνος παλιότερα της I.C.F) Cass Penant  παραγκώνισε & αυτός τις ταξικές του καταβολές & το αντιρατσιστικό του παρελθόν & φωτογραφήθηκε παλιότερα με τον σιχαμένο ιταλό φασίστα – παίχτη Di Canio ο οποίος αγωνίστηκε & στη West Ham. Κρούσματα ρατσιστικής βίας ή συμπεριφοράς σημειώθηκαν και στους αγώνες Sheffield United – Oldham (από ποδοσφαιριστή της 2ης σε βάρος ball-boy!!), Millwall – Leeds United (από οπαδό της λονδρέζικης ομάδας σε βάρος έγχρωμου παίχτη της ομάδας του Leeds που απέφερε & τον ισόβιο αποκλεισμό του από το γήπεδο της ομάδας του), Millwall – Bolton Wanderers (από μερίδα οπαδών ξανά της Millwall, έξω από το γήπεδο & μπροστά στους μπάτσους που δεν επενέβησαν), Manchester City – Manchester United (όταν οπαδός της γηπεδούχου ομάδας καταφέρθηκε ενάντια σε έγχρωμο άγγλο παίχτη των φιλοξενούμενων) & Swansea – Norwich (όπου οπαδός της ουαλικής ομάδας επιτέθηκε με ρατσιστικό λεκτικό τρόπο  σε έγχρωμο παίχτη της Norwich).

• Όσοι από εσάς διαβάζατε τη στήλη Made in Britain του εντύπου της Αυτόνομης Ζώνης σίγουρα θα γνωρίζετε για το φαινόμενο της F.C United. Μιας ομάδας που δημιουργήθηκε από οπαδούς της Manchester United που απογοητεύθηκαν από την εξαγορά της ομάδας τους από τους Glazers & γενικότερα από τη ξεκάθαρη εμπορευματοποιημένη στροφή & μετάλλαξη της αγαπημένης τους ομάδας. Το σύνθημα «I don’t have to sell my soul» αντικατοπτρίζει ιδανικά τα χαρακτηριστικά της ομάδας αυτής που φτιάχτηκε από τους οπαδούς για τους οπαδούς. Κάπως έτσι, πιστοί στις αξίες τους, το 77% των οπαδών της, ύστερα από συνέλευση έδωσε «άκυρο» στη σύναψη συμφωνίας για τηλεοπτικά δικαιώματα με συνδρομητικά κανάλια (όπως το SKY) γυρνώντας τη πλάτη στα πολλά λεφτά που θα βοηθούσαν πολύ στην επιβίωση της ομάδας τους. Το 77% των μελών της F.C United επέλεξαν να συνεχίζουν να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις  & διαχώρισαν τη θέση αυτών & του συλλόγου τους από αυτό που ονομάζουμε «μοντέρνο ποδόσφαιρο». Όπως εύστοχα αναφέρει η ιστοσελίδα Football bla bla, τη στιγμή που στην Ελλάδα αλλά & παντού, όλες οι ομάδες παρακαλάνε για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τσακώνονται για το ύψος των χρημάτων από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, απεργούν & εξεγείρονται όταν δεν τα βρίσκουν για τα τηλεοπτικά, τα μέλη & οι φίλοι της FC United επιμένουν να μας δείχνουν πώς υπάρχει & άλλος δρόμος. Ας μην ξεχνάμε πώς η τηλεόραση στο μεγάλο νησί, τα χρηματικά ποσά (& τα συμφέροντα) που παίζονται για το ποδόσφαιρο είναι τεράστια & όπως πολλοί λένε είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που μεταλλάχτηκε & εμπορευματοποιήθηκε ολοκληρωτικά το αγαπημένο μας παιχνίδι. Η FC United όμως δεν είναι η μόνη ομάδα στο νησί η τύχη της οποίας έχει περάσει ολοκληρωτικά στα χέρια των οπαδών. Η Wimbledon F.C, από το ομώνυμο προάστιο του νοτιοδυτικού Λονδίνου. Όταν η ομάδα υποβιβάστηκε οι ιθύνοντες της διοίκησης αποφάσισαν να αλλάξουν την έδρα & το όνομα της ομάδας. Νέα έδρα η επαρχιακή πόλη του Milton Keynes (μόλις 80χλμ μακριά από το Λονδίνο) & νέο όνομα Milton Keynes Dons. Η μεταμόρφωση αυτή ολοκληρώθηκε το 2004. Τότε ήταν που οι οπαδοί ανέλαβαν δράση παίρνοντας στα χέρια τους την ομάδα, ξεκινώντας την ουσιαστικά από την αρχή με το όνομα A.F.C Wimbledon. Όπως άλλωστε αναφέρεται στην ιστοσελίδα The other side of football, η Wimbledon άρχισε να πατάει ξανά στα πόδια της και από τις μικρές ερασιτεχνικές κατηγορίες της Αγγλίας να ανεβαίνει με τα χρόνια ξανά σε επαγγελματικό επίπεδο, αγωνιζόμενη πλέον στην τέταρτη τη τάξει κατηγορία. Κι όλα αυτά τόσα χρόνια με την υποστήριξη της οπαδικής της βάσης, η οποία την στήριξε και τη στηρίζει στα δύσκολα.

• Στις 08/04/13 πεθαίνει η φασίστρια αγγλίδα πολιτικός Margaret Thatcher. Ένα πολύ μεγάλο μέρος της βρετανικής (& όχι μόνο) κοινωνίας που είχε δεχθεί την μαζικότατη επίθεση της εξουσίας με εκφραστή της την ίδια τη Thatcher (όταν κυβερνούσε) γιορτάζει, ξεφαντώνει & στήνει parties παντού. Ένα από τα κοινωνικά αυτά κομμάτια που δέχθηκαν τη λυσσαλέα επίθεση της αγγλίδας φασίστριας ήταν & οπαδοί, οι γηπεδικοί & τα χουλιγκάνια. Ας μη ξεχνάμε ότι οι οικογένειες των θυμάτων του Hillsborough εξιλεώθηκαν (όσο μπορεί βέβαια να γίνει κάτι τέτοιο) μόλις πρόσφατα όταν & αποδείχτηκε πως αποκλειστικά υπαίτια για τη καταστροφή αυτή (που κόστιζε τη ζωή σε 96 ανθρώπους) ήταν η αστυνομία την οποία με τόση σθεναρότητα & επιμέλεια κάλυψε τότε η Thatcher. Κάπως έτσι λοιπόν με την ανακοίνωση του θανάτου της, αναρτώνται πανιά σε διάφορα γήπεδα από οπαδούς των Liverpool, Everton, οι οπαδοί της Manchester United αρνούνται να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή ενώ τα χουλιγκάνια των Millwal & Newcastle το γιορτάζουν με συγκρούσεις με τις δυνάμεις των μπάτσων στους αγώνες με Wigan Athletic (για το κύπελλο) & με Sunderland αντίστοιχα & με τους μπάτσους να προχωρούν σε 38 & 29 συλλήψεις αντίστοιχα.

• Στις 14/04/13 η Sunderland παίρνει διπλό με σκορ μάλιστα 0-3 μετά από 13 ολόκληρα χρόνια μέσα στην έδρα της μισητής συντοπίτισσας Newcastle. Μετά τον αγώνα επεισόδια ξεσπούν στο κέντρο της πόλης & γύρω από το St James Park κατά τη διάρκεια των οποίων εκατοντάδες οπαδοί της Newcastle τη πέφτουν στις δυνάμεις των αγγλικών μ.α.τ πετώντας μπουκάλια, πέτρες, καπνογόνα, φωτοβολίδες προς του μπάτσους τη στιγμή που χουλιγκάνος της Newcastle γρονθοκοπεί άλογο της αστυνομίας (περίπου ένα χρόνο μετά ο οπαδός δικάστηκε & φυλακίστηκε για δώδεκα μήνες..). Τα χουλιγκάνια του Newcastle γιόρτασαν & αυτά με τη σειρά τους τον πολύ πρόσφατο θάνατο της Thatcher στήνοντας το δικό τους πάρτι στους δρόμους της πόλης τους…Η αστυνομία προέβη σε 29 συλλήψεις τη μέρα των επεισοδίων & σε περισσότερες από 12 τις επόμενες μέρες χρησιμοποιώντας τα κυκλώματα καμερών κλειστής παρακολούθησης.

• Η έλευση του ιταλού φασίστα Di Canio στο «τιμόνι» της Sunderland αναστάτωσε τη τοπική ποδοσφαιρική (& όχι μόνο) κοινωνία. Οι οπαδοί & φίλοι της βορειοαγγλικής ομάδας διχάστηκαν & χωρίστηκαν σε δυο ομάδες. Σε αυτούς που διαφωνούν με τις πολιτικές πεποιθήσεις του ιταλού αλλά για χάρη της ομάδας τις παραγκωνίζουν αρκεί αυτός να μην τις προπαγανδίζει στο γήπεδο. Η άλλη ομάδα είναι σαφέστατα αυτή που διατηρεί ιστορική μνήμη & ταξική συνείδηση & που σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελε να μαγαριστεί το γήπεδο & ο πάγκος της ομάδας από ένα φασίστα, λάτρη του Μουσολίνι. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα The other side of football η πόλη του Sunderland ήταν ανάμεσα σε εκείνες που κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χτυπήθηκαν από τις βόμβες των αεροπλάνων της ναζιστικής Γερμανίας και το παραδοσιακά εργατικό background των ανθρώπων στη Βορειοανατολική Αγγλία δείχνει να μη ξεχνά. Ο Richard Parker, οπαδός της ομάδας, σκέφτεται να μην πατήσει το πόδι του στο «Στάδιο του Φωτός» όσο ο Di Canio θα βρίσκεται στον πάγκο του συλλόγου χαρακτηριστικά πως «Για πρώτη φορά στα σχεδόν 40 χρόνια στα οποία ακολουθώ την ομάδα αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να ακολουθώ πλέον από κοντά αυτόν τον τεράστιο σύλλογο, όπως το έκανα μέχρι σήμερα». Εξάλλου μέλος της διοίκησης της ομάδας παραιτήθηκε με την έλευση του ιταλού για πολιτικούς λόγους όπως ανέφερε.

• Διαβάσαμε στην ιστοσελίδα The other side of football πως ενώ η διοίκηση της Bolton Wanderers είχε αρχικά συμφωνήσει ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο με χορηγό την εταιρεία QuickQuid αναγκάστηκε να το ακυρώσει εξαιτίας των αντιδράσεων των οπαδών & φίλων της ομάδας. Ο λόγος; Η χορηγός εταιρεία είναι μία από τις λεγόμενες «payday lenders». Αυτό που κάνει, δηλαδή, είναι να δανείζει άμεσα χρήματα στον ενδιαφερόμενο και να τα παίρνει με πολύ υψηλό τόκο όταν αυτός εισπράξει τον μισθό του. Η τακτική θεωρείται ανήθικη από μεγάλο ποσοστό του καταναλωτικού κοινού, καθώς πρόκειται για την απόλυτη εκμετάλλευση της ανθρώπινης ανάγκης. Βουλευτής Δυτικού Bolton του Εργατικού Κόμματος δήλωσε «Είναι μία θλιβερή μέρα. Αυτή η βιομηχανία εκμεταλλεύεται ευάλωτους ανθρώπους που χρειάζονται άμεσα χρήματα. Θεωρώ ότι η αποδοχή μίας τέτοιας χορηγίας νομιμοποιεί αυτές τις εταιρείες, κάτι που είναι απαράδεκτο». Ανάλογα ήταν και τα σχόλια των οπαδών της ομάδας στην επίσημη σελίδα της σε γνωστή σελίδα κοινωνικής δικτύωσης που έκαναν λόγο για «σιχαμένη απόφαση» και κάλεσαν τους φιλάθλους να μην αγοράσουν τις εμφανίσεις και να πραγματοποιήσουν πορεία διαμαρτυρίας έξω από το δημαρχείο της πόλης. Παρά τις προσπάθειες, τόσο της ομάδας, όσο και της εταιρείας να υπερασπιστούν την πολιτική της, λέγοντας ότι ο συγκεκριμένος τρόπος δανεισμού λειτουργεί προς όφελος του καταναλωτή, καθώς δεν τον αναγκάζει να δεσμευτεί μακροπρόθεσμα, ενώ του προσφέρει άμεσα μετρητά, ο σύλλογος αναγκάστηκε τελικά να διακόψει τελικά  τη συνεργασία. Ανάλογες αντιδράσεις είχαν υπάρξει κι όταν η Newcastle είχε ανακοινώσει τον Οκτώβριο του 2012 ότι ξεκινά συνεργασία με την επίσης εταιρεία δανεισμού, Wonga.

• Στις 19/06/13 οπαδοί των Liverpool (εμπνευστές & οργανωτές της ιδέας), Everton, Arsenal, Tottenham Hotspur, Manchester City & Manchester United συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της μητρόπολης του Λονδίνου & συμπορεύτηκαν σε μια κοινή πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στις ακριβές τιμές των εισιτηρίων & την ευρύτερη εμπορευματοποίηση του αγγλικού ποδοσφαίρου.  Με κεντρικά συνθήματα “£nough is £nough” & “Football without fans is nothing” πορεύτηκαν στους δρόμους του Λονδίνου φωνάζοντας συνθήματα έξω από τα γραφεία των ποδοσφαιρικών αρχών & της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, κρατώντας πλακάτ & πετώντας φυλλάδια.

• Οι άγγλοι χούλιγκανς καλωσόρισαν με το δικό τους μοναδικό τρόπο τη νέα σεζόν προκαλώντας επεισόδια & ταραχές σε τουλάχιστον δυο γήπεδα σε μια από τις πιο αστυνομοκρατούμενες & παρακολουθούμενες χώρες… Πιο συγκεκριμένα στις 05/08/13 στον αγώνα Preston-Blackpool στα πλαίσια του 1ου γύρου της διοργάνωσης Capital One Cup περίπου 250-300 οπαδοί της γηπεδούχου εισέβαλλαν στο γήπεδο πραγματοποιώντας ένα κλασικότατο παραδοσιακό pitch invasion. Όταν άρχισαν να δείχνουν εχθρικές διαθέσεις προς τη μεριά των φιλοξενούμενων οπαδών ανέλαβαν δράση οι κρατικές & ιδιωτικές δυνάμεις καταστολής με εκατοντάδες σεκιούριτι αλλά & μπάτσους να συγκρούονται σποραδικά εντός & εκτός γηπέδου με τους οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας με αποτέλεσμα τη σύλληψη έξι οπαδών της Preston (οι δυο από αυτούς για επίθεση στα λεωφορεία των φιλοξενούμενων οπαδών) & το τραυματισμό ενός σεκιουριτά που σπρώχθηκε από χουλιγκάνο & έπεσε πάνω σε άλογο της αστυνομίας! Στις 04/09/13 στο τοπικό σούπερ ντέρμπι μεταξύ των Bristol City-Bristol Rovers (οι οποίες συναντήθηκαν σε κάποιο θεσμό μετά από πολλά χρόνια) στα πλαίσια της διοργάνωσης του Football League Trophy εκατοντάδες οπαδοί & των δυο ομάδων πραγματοποίησαν ένα μεγαλοπρεπέστατο pitch invasion & στη συνέχεια μανούριασαν τόσο μεταξύ τους όσο & με μπάτσους & σεκιούριτι εντός & εκτός γηπέδου. Σαν αποτέλεσμα τραυματίστηκαν τρεις μπάτσοι & συνελήφθησαν 12 οπαδοί & των δυο ομάδων.

• Διαβάσαμε στην ιστοσελίδα Football-Bla-bla & αναδημοσιεύουμε αυτούσια τα εξής: «Ασυνείδητοι έμποροι. Οι Εβραίοι θα τιμωρηθούν για την απληστία τους από την οργή του Θεού και τον ήχο των όπλων»...Φέρεται ότι είπε η Αλ-Κάιντα για την μεταγραφή του Μπέιλ στη Ρεάλ, η οποία έφτασε τα 120.000.000... Φυσικά η όλη φήμη στηρίζεται στο ότι η Τότεναμ ανήκει σε εβραίους... οι οποίοι τα τσεπώσανε για καλά... Αλλά τώρα, πέραν από τους Ταλιμπάν και την παράλογη λογική, αλλά και το γεγονός ότι οι πρώτοι που κατέστρεψαν το ρομαντικό ποδόσφαιρο ήταν άραβες και ρώσοι, ως απλός άνθρωπος που είσαι, άνεργος ή στο μεροκάμματο, που κοιμάσαι και ονειρεύεσαι ότι βρήκες λεφτά για να πάρεις το - πιο φθηνό - διαρκείας της ομάδας σου και την ώρα που ο κόσμος όλος είναι στα κάγκελα έτοιμος ειδικά στην Ισπανία... Δίνεις για τον κάθε Μπέιλ εκατόν είκοσι εκατομμύρια... Γίνεσαι μετά "ταλιμπάν" ή όχι;

• Ο αγώνας Κυπέλλου Burton-Bournemouth έληξε 1-1 κάτι που σήμαινε πως η πρόκριση θα κριθεί σε δεύτερο αγώνα στην έδρα της Bournemouth αυτή τη φορά.Η έντονη κακοκαιρία που επικρατούσε στη περιοχή προκάλεσε την αναβολή του αγώνα κάτι που ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα του γηπέδου λίγα λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα. Οι περίπου 200 οπαδοί της Burton  είχαν ήδη είχαν ήδη καταπιεί 450χλμ περίπου και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω έχοντας σπαταλήσει τα λεφτά τους χωρίς αντίκρυσμα. Κάπως έτσι ήταν πολύ δύσκολο για τους οπαδούς της Burton να ξαναβρεθούν στο Bournemouth για το εξ αναβολής παιχνίδι. Υπολόγιζαν χωρίς τον "ξενοδόχο" όμως... Οι οπαδοί της Bournemouth συγκέντρωσαν το απίστευτο ποσό των 3.000 για να μπορέσουν οι 200 οπαδοί της Burton να ταξιδέψουν ξανά 450χλμ για να βρεθούν κοντά στην αγαπημένη τους ομάδα. Αυτό και αν σημαίνει οπαδική αλληλεγγύη!

Football and politics (μόνιμη στήλη με την επιμέλεια της Α*Ζ!)

► Για τους περισσότερους από εμάς, ο αθλητισμός, το ποδόσφαιρο, το γήπεδο & οι κερκίδες τους εκτός από κοινωνικά πεδία & μικρογραφίες της ευρύτερης κοινωνίας αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της κουλτούρας & της τέχνης του δρόμου, της underground φάσης & της καθημερινότητας, τουλάχιστον μέσα από τα αντιλαμβανόμαστε όλοι εμείς. Η μόνιμη αυτή στήλη του εντύπου αποτελεί ουσιαστικά τη συνέχεια της ομότιτλης στήλης του θρυλικού παλιότερου εντύπου του οπαδικού group της Αυτόνομης Ζώνης. Κάπως έτσι τα περιεχόμενα της στήλης θα αποδεικνύουν κάθε φορά την άρρηκτη σχέση γηπέδου, πολιτικής & κοινωνίας  καταδεικνύοντας & σχολιάζοντας τα ανάλογα παραδείγματα.

► Ο Αιγυπτιακός λαός ζούσε για χρόνια μέσα σε ένα καθεστώς φόβου, ανελευθερίας, κρατικής τρομοκρατίας & οικονομικής εξαθλίωσης. Μια σειρά από συγκυρίες & αφορμές (η εξέγερση του λαού στη κοντινή Τυνησία, ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου νεολαίων από την αστυνομία κ.α) έδωσαν το έναυσμα για το ξέσπασμα της Αιγυπτιακής εξέγερσης με βασικό στόχο την ανατροπή των καταπιεστικών & απολυταρχικών καθεστώτων τόσο του Μουμπάρακ αρχικά όσο & του στρατού που είχε αναλάβει την εξουσία μετά τη πτώση του Μουμπάρακ. Στη μεγάλη αυτή εξέγερση συμμετείχε το μεγαλύτερο κομμάτι της αιγυπτιακής κοινωνίας: Φτωχοί, προλετάριοι, λούμπεν καθώς & περιθωριοποιημένοι & άνεργοι νεολαίοι από τις παραγκουπόλεις. Μέσα σε αυτούς βρίσκονται ανένταχτοι, αριστεροί ακόμη & κάποιοι αναρχικοί καθώς & πολλοί γηπεδικοί / οπαδοί, οι ultras της Αιγύπτου! Το εξεγερμένο μωσαϊκό συμπληρώνεται από την ντόπια εργατική τάξη & τα ανεξάρτητα συνδικάτα αλλά & από διάφορες οργανώσεις των ριζοσπαστικών δημοκρατών & της σοσιαλιστικής αριστεράς. 

Τεράστιας & καίριας σημασίας  αποτέλεσε η παρουσία των αιγύπτιων ultras & κυρίως των οπαδών της Al Ahly & της Zamalek. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 κατά τη διάρκεια των πολιτικών αναταραχών το τότε νέο καθεστώς είχε απαγορεύσει την ύπαρξη πολιτικών κομμάτων. Το καθεστώς λοιπόν ήθελε το γήπεδο να αποτελεί εργαλείο για την αδρανοποίηση & τον αποπροσανατολισμό των μαζών. Δυστυχώς για τους καθεστωτικούς τα πράγματα δεν λειτούργησαν ακριβώς έτσι. Μπορεί να είχαν απαγορευτεί οι πολιτικές παρατάξεις αλλά οι αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τις δυο μεγαλύτερες ομάδες της επικράτειας & τα γήπεδα τους σαν χώρους πολιτικοποίησης & κοινωνικοποίησης χρησιμοποιώντας τις κερκίδες σαν εναλλακτική λύση ή διέξοδο για την ανάγκη τους για πολιτικοποίηση, συμμετοχή στα κοινά, αντίσταση, αντίδραση & αντιπολίτευση στο καθεστώς. Οι δυο αυτές ομάδες λοιπόν αποτελούσαν τότε & τις δυο μεγαλύτερες παρατάξεις!

Ο αγώνας μεταξύ των δυο αυτών ομάδων αποτελούσε πάντα & το μεγαλύτερο ντέρμπι της Αιγύπτου, ένα πραγματικό ντέρμπι μίσους. Παρόλα αυτά όμως οι οπαδοί των δυο αυτών (καθώς & ορισμένων ακόμη) ομάδων άφησαν στην άκρη τις ποδοσφαιρικές & οπαδικές τους διαφορές προκειμένου να μοιραστούν τους ίδιους δρόμους & τα ίδια οδοφράγματα αντιμετωπίζοντας ενωμένοι το καθεστώς ανελευθερίας, την αστυνομική κτηνωδία, τη φτώχεια, την ανεργία…Σημείο αναφοράς της Αιγυπτιακής εξέγερσης ήταν οι πλατεία Ταχρίρ. Οι οπαδοί της Zamalek & της Al Ahly πρωτοστάτησαν στις συγκρούσεις εντός & εκτός της πλατείας αυτής με αποτέλεσμα να τους αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «Οι ultras της Ταχρίρ». Το ενιαίο/ κοινό μέτωπο που δημιούργησαν οι οπαδοί των δυο αυτών ομάδων (απέναντι αρχικά στις καθεστωτικές & παρακρατικές δυνάμεις του Μουμπάρακ & στη συνέχεια απέναντι στις δυνάμεις ασφαλείας του στρατού) διαδραμάτισε καθοριστικότατο ρόλο στην έκβαση & τροπή της εξέγερσης. Οι οπαδοί έδωσαν βροντερό παρόν στους δρόμους & τις πλατείες εμψυχώνοντας τους υπόλοιπους διαδηλωτές & οδηγώντας τις επιθέσεις ενάντια στις καθεστωτικές δυνάμεις μιας & κουβαλούσαν τεράστια εμπειρία στις συγκρούσεις με την αστυνομία από τις αντιπαραθέσεις τους με αυτήν εντός & εκτός γηπέδων. Το διάχυτο οπαδικό αντιμπατσικό αίσθημα αλλά & η συγκρουσιακή δεινότητα & εμπειρία τους στις μανούρες με τους μπάτσους τους έκαναν βασικούς πρωταγωνιστές στην εξέγερση απέναντι στα απολυταρχικά καθεστώτα. Οι οπαδοί, οι ultras της Αιγύπτου αποτέλεσαν τη Νο1 απειλή για το καθεστώς πρώτα του Μουμπάρακ & έπειτα των στρατιωτικών.  Εκεί ήταν που το καθεστώς αποφάσισε να αντεπιτεθεί…

Σε αγώνα της Al Ahly & ενώ είχαν προηγηθεί συνθήματα των οπαδών της κατά του παλιού αλλά & νέου καθεστώτος οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε αυτούς με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν γενικευμένες συγκρούσεις εντός αλλά & εκτός γηπέδου. Η εκδικητική μανία του καθεστώτος συνεχίστηκε & ολοκληρώθηκε την αποφράδα μέρα της 1ης Φεβρουαρίου του 2012 στο γήπεδο της πόλης Port Said στα πλαίσια του αγώνα της τοπικής Al Masry με την Al Ahly. Εκεί που το καθεστώς έβαλε για άλλη μια φορά τους οπαδούς να αλληλοσπαραχθούν. Εκατοντάδες οπαδοί της 1ης ακολουθώντας άγνωστους παρακρατικούς & δήθεν οπαδούς της ομάδας προσέγγισαν ανενόχλητοι αυτούς τους Al Ahly & τους επιτέθηκαν με μαχαίρια με την ανοχή της αστυνομίας. Μαρτυρίες μάλιστα μιλούν για παρακρατικούς που κατέφθασαν στη πόλη με λεωφορείο, έκατσαν στη κερκίδα των οπαδών της Al Masry & στη συνέχεια λειτουργώντας προβοκατόρικα τους καθοδήγησαν στη φονική αυτή επίθεση κατά των οπαδών της Al Ahly. Κάπου εκεί είναι που η αστυνομία μπήκε στο παιχνίδι για να αποτελειώσει ότι είχε μείνει πετώντας δακρυγόνα τα οποία προκάλεσαν πολλούς θανάτους λόγω ασφυξίας ενώ πολλές είναι οι μαρτυρίες για οπαδούς που έπεσαν νεκροί από τα πυρά των μπάτσων. Τραγικός απολογισμός της τραγωδίας αυτής ήταν οι 74 νεκροί.  Αμέσως μετά τη τραγωδία & για μεγάλο χρονικό διάστημα οι οπαδοί της Al Ahly διαδήλωναν & συγκρούονταν έξω κυβερνητικά κτήρια απαιτώντας δικαιοσύνη για τους νεκρούς συνοπαδούς τους & ζητώντας τη τιμωρία των πραγματικών ενόχων. Στις 23 Μαρτίου του ’12 πραγματοποιούνται συγκρούσεις μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων & των οπαδών της Al Masry όταν αυτοί εξαγριωμένοι κατέβηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την εξόντωση της ομάδας τους όταν αυτή τιμωρήθηκε με 2ετή αποβολή από το πρωτάθλημα & λουκέτο για τρία χρόνιοα στο γήπεδο της. Κατά τη διάρκεια των σφοδρών συγκρούσεων έχασε τη ζωή του ένα 13χρονο αγόρι. Οι ultras μάλιστα της Al Masry είχαν εκφράσει από τη πρώτη στιγμή τις αμφιβολίες τους για το κατά πόσο οι οπαδοί της ομάδας ήταν οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το θάνατο των οπαδών της Al Ahly. Εμμέσως πλην σαφώς υπονοούσαν πως η τραγωδία οφείλονταν σε εξωγενείς με το ποδόσφαιρο παράγοντες , ότι ήταν δουλεία του παρακράτους. Αξίζει να αναφερθεί ότι όταν το δικαστήριο ανακοίνωσε στις 26 Ιανουαρίου του 2013 τη θανατική ποινή σε 21 (από τους συνολικά 73 κατηγορούμενους) οπαδούς της Al Masry, ξεσπούν μεγάλης έκτασης ταραχές στο Port Said κατά τη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκαν δυο αστυνομικοί & είκοσι πολίτες. 

 Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα τσεκάρετε τα εξής:
- Εξεγέρσεις  στον αραβικό κόσμο: ο πρωταγωνιστικός 

ρόλος του ποδοσφαίρου & των οπαδών (Humba #5)
-  Ultras & αιγυπτιακή εξέγερση (Humba #8)
- International scene στήλη (Αυτόνομη Ζώνη #7)
- Οι Αιγύπτιοι ultras στην εξέγερση της Αιγύπτου  (Από την εκπομπή Κερκίδα Συνειδήσεων στις 14/03/12, ακούστε την ή κατεβάστε την 

από την ιστοσελίδα της Ραδιουργίας FM: radiourgia.squat.gr)

 ► Εξίσου σημαντικό ρόλο έπαιξαν & οι οπαδοί των τουρκικών ομάδων που συμμετείχαν στη μεγάλη εξέγερση που ξεκίνησε στη Κων/πολη (Istanbul) & εξαπλώθηκε & σε πολλές άλλες πόλεις. Αφορμή ήταν ένα πάρκο (Γκεζί) κοντά στη πλατεία Taxim. Το κράτος είχε αποφασίσει την ιδιωτικοποίηση του πάρκου & τη μετατροπή του σε εμπορικό κέντρο (οι αναπλάσεις είναι παντού ίδιες..) κάτι που εξόργισε τους πολίτες & αποφάσισαν να μην το επιτρέψουν. Επίσης το συγκεκριμένο πάρκο εκτός από μια όαση αναψυχής & καθαρού αέρα αποτελούσε & σύμβολο των εργατικών αγώνων στη Τουρκία. Εκεί κάθε χρόνο (& ειδικότερα τα τελευταία χρόνια μιας & μέχρι πρότινος οι πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις γινόταν σε καθεστώς απαγόρευσης ή ημιαπαγόρευσης με αποτέλεσμα οι πορείες να κόβονται από την αστυνομία πριν προσεγγίσουν τη πλατεία Ταξίμ)  την Πρωτομαγιά, συγκεντρώνονται οι διαδηλωτές  μαζικά & δυναμικά κάτι που πολλές φορές οδηγεί σε συγκρούσεις με την αστυνομία. Τη περσινή Πρωτομαγιά μάλιστα μαζί με τα άλλα μπλοκ των διαδηλωτών συμμετείχαν & οπαδικά μπλοκ, το καθένα με τα δικά του πανό & τα δικά του χρώματα. Οι βαθύτερες αιτίες βέβαια ήταν πολλές & αφορούσαν την οικονομική εξαθλίωση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, τη καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την ανελευθερία του λόγου & την αστυνομική βαρβαρότητα που επικρατούν στη γειτονική χώρα. 

Η κατάληψη της πλατείας  Ταξίμ ξεκίνησε στις 28/03/13. Στις 27/05/13 η δυνάμεις καταστολής εξαπέλυσαν τη 1η τους επίθεση στις 30/05/13 κάτι που πείσμωσε ακόμη περισσότερους πολίτες που στελέχωσαν & αυτοί τις επόμενες διαδηλώσεις (καταλήψεις, καθιστικές διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις, πορείες) με δεκάδες χιλιάδες κόσμου να πλημμυρίζει τη πλατεία Ταξίμ. Το κράτος αντεπιτέθηκε το πρωί της Παρασκευής 30 Μαΐου, με μια  νέα, βίαιη επίθεση των μπάτσων. Κατά τη διάρκεια αυτής της μέρας,  σπρέι  πιπεριού, δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες, αύρες και εκατοντάδες  μπάτσοι χρησιμοποιήθηκαν για να καταστείλουν τις αντιδράσεις. Από εκείνη τη στιγμή, οι συγκεντρώσεις  ως ένδειξη αλληλεγγύης επεκτάθηκαν σε όλη τη χώρα. Το ίδιο και οι συγκρούσεις.  Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης έχασαν τη ζωή τους τέσσερις άνθρωποι & τραυματίστηκαν σχεδόν 8.000 (διαδηλωτές τυφλώθηκαν, άλλοι απέκτησαν σοβαρά κρανιοεγκεφαλικά τραύματα) ενώ οι συλλήψεις υπολογίζονται σε περίπου 900-950.

Όπως & στην Αίγυπτο, έτσι & στη κοντινή Τουρκία οι οπαδοί παραμέρισαν τις διαφορές τους  & μοιράστηκαν τους ίδιους δρόμους, τις ίδιες πλατείες & τα ίδια οδοφράγματα τόσο μεταξύ τους όσο & με τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Οπαδοί των Galatasaray, Fenerbahce & Besiktas κατεβαίνουν στους δρόμους φορώντας τα διακριτικά των ομάδων τους, διαδηλώνουν ενάντια στο καθεστώς & συγκρούονται ενωμένοι με τους μπάτσους. Στην Istanbul οπαδοί ποδοσφαιρικής ομάδας εντόπισαν όχημα που μετέφερε στολές της αστυνομίας και αφού το ακινητοποίησαν, τις φόρεσαν και πλησίασαν ως δήθεν συνάδερφοι κεντρικό μπλόκο ματ_άδων τους οποίους & ισοπεδώνουν τη στιγμή που ενωμένοι οπαδοί της Φενέρ και της Γαλατά καταλάμβαναν τη μία γέφυρα του Βοσπόρου. Οι οπαδοί της Besiκtas (Carsi-γνωστοί για τις αριστερίζουσες καταβολές τους) απαλλοτριώνουν γερανό/εκσκαφέα  & εισβάλλουν στη πόλη ενώ κάποια άλλη στιγμή της εξέγερσης καταλαμβάνουν τεθωρακισμένο όχημα. Στη μετωπική αυτή σύγκρουση το κράτος & το παρακράτος απαντά με λύσσα απέναντι στους οπαδούς που πρωτοστατούν στην εξέγερση της Τουρκίας. Οι συλλήψεις ανάμεσα σε μέλη των Carsi είναι ολοένα και περισσότερες καθημερινά, σε σημείο μάλιστα που να συλλαμβάνονται ακόμη & οι δικηγόροι των κατηγορουμένων. Την ίδια στιγμή στη Σμύρνη (Izmir)  ενωμένοι οι οπαδοί της Καρσιάκα και της Γκόζντεπέ ανηφορίζουν προς τη Κων/πολη ενώ & στη Bursa οι οπαδοί της τοπικής Bursaspor κατέβηκαν οργανωμένα στο δρόμο. Οι οπαδοί των μεγάλων τουρκικών ομάδων δεν έκαναν πίσω & συνέχισαν να στέκονται στη πρώτη γραμμή & οργανώνουν κινήσεις διαμαρτυρίας, συμπαράστασης & αλληλεγγύης.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα τσεκάρετε τα εξής:
- Πρωτομαγιά στη Κωνσταντινούπολη (Humba #8)
- Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας... (football-blabla.gr)
- Ιστανμπούλ: Στις κερκίδες απέναντι, στους δρόμους μαζί! (rfu.blogspot.gr)

► Ως γνωστόν η ακροδεξιά & οι νεοφασιστικές συμμορίες (τύπου χ.α) αποτελούσαν πάντα τη παρακρατική εφεδρεία του κράτους. Τέτοιες συμμορίες/ οργανώσεις λειτουργούσαν προς όφελος του καθεστώτος , του κράτους & του κεφαλαίου. Όταν οι συνθήκες ήταν γόνιμες (κρίση, φτώχεια, εξαθλίωση) & πάντα με τις πλάτες του κράτους, τέτοιου είδους συμμορίες γιγαντώνονταν με αποτέλεσμα σήμερα η παρακρατική συμμορία της χ.α να μπει ακόμη & στο κοινοβούλιο. Οι (νέο)φασίστες χρησιμοποιούσαν πάντα ως δεξαμενές στρατολόγησης τα μικρομεσαία στρώματα, την εργατική τάξη & το λουμπεναριάτο (τη στιγμή που στηριζόταν οικονομικά από τη μεγαλοαστική τάξη των εφοπλιστών) ρίχνοντας δίχτυα στα σχολεία, στις πλατείες & φυσικά στις εξέδρες των γηπέδων. Δεν είναι & λίγα τα παραδείγματα τόσο στην Ελλάδα όσο & στην Ευρώπη που κερκίδες & πέταλα αποτελούσαν εκτροφεία (ή έστω μέρη στρατολόγησης) φασιστών & παρακρατικών έτοιμων να στελεχώσουν φασιστικά τάγματα εφόδου ή μαφίες της νύχτας.

Ευτυχώς τα πράγματα δεν είναι παντού έτσι. Τόσο στην Ευρώπη όσο & στην εγχώρια φάση πολλά είναι τα πέταλα, οι κερκίδες, οι σύνδεσμοι, τα groups & οι λοιποί οπαδικοί πυρήνες που υιοθετώντας την οπαδική άποψη Οπαδός = Άνθρωπος μάχονται & στο κοινωνικό πεδίο των εξεδρών & των γηπέδων ενάντια στις μισάνθρωπες φασιστικές/ ρατσιστικές ιδεολογίες, αντιλήψεις & τακτικές. Έτσι όχι απλά δεν γίνονται μαριονέτες προς στρατολόγηση αλλά βρίσκονται στη 1η γραμμή του αντιφασιστικού αγώνα στο δρόμο, στα γήπεδα & παντού. Παρακάτω θα αναφερθούμε σε ορισμένα πρόσφατα & τρανταχτά παραδείγματα που επαληθεύουν την ύπαρξη των αντιφασιστικών πυρήνων & δράσεων στους οπαδικούς κόλπους.

Στον εγχώριο χώρο, αρκετοί είναι αυτοί οι οπαδικοί πυρήνες που εδώ & πολλά χρόνια εξωτερικεύουν με διάφορους τρόπους τις αντιφασιστικές/ αντιρατσιστικές (& όχι μόνο) ευαισθησίες. Μέσα σε αυτούς συγκαταλέγεται & ένα αρκετά μαζικό κομμάτι των οργανωμένων & μη οπαδών της ομάδας της πόλης μας, του Παναιτωλικού. Στις 17/07/12  καλείται από διάφορους χώρους & συλλογικότητες αντιφασιστική συγκέντρωση / πορεία στη πόλη μας. Ανάμεσα σε αυτές, καλούν (με αφίσα & κείμενο!) & οπαδικά groups του Παναιτωλικού (Αυτόνομη Ζώνη, Youth Block) μαζί με διάφορους άλλους αντιφασίστες οργανωμένους & μη οπαδούς του συλλόγου. Κάπως έτσι στη πορεία που απαρτίζεται από 250-300 περίπου αντιφασίστες  (η πλειοψηφία τους από Αγρίνιο & κοντινά περίχωρα) οι οπαδοί του Παναιτωλικού συγκροτούν μπλοκ που αποτελείται από 50-60 άτομα. Σε όλες τις μετέπειτα αντιφασιστικές πορείες, συγκεντρώσεις (& διάφορες εκδηλώσεις) στη πόλη μας οι οπαδοί του Παναιτωλικού συμμετέχουν μαζικά. Επίσης ο σύνδεσμος Warriors Θύρα 6 διοργανώνουν εθελοντική αιμοδοσία διευκρινίζοντας εξαρχής ότι πραγματοποιείται ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ τους συμπολίτες & γενικότερα συνανθρώπους μας που χρειάζονται αίμα! Τη περίοδο εκείνη που οι φασίστες με μπροστάρη το γνωστό γελοίο ξηρομερίτη βουλευτή (πλαισιωμένο από μπράβους της νύχτας) πανικόβλητοι από τον αντιφασιστικό άνεμο που πνέει στο Αγρίνιο, επισκέπτονται επιδεικνύοντας τα βουλευτικά όπλα τους σε μπαρ/ στέκια νεολαίων, εκατοντάδες αντιφασιστών/τριων κυκλοφορεί στους δρόμους & τις πλατείες της πόλης. Παρόλο που όλοι αυτοί, οι αντιφασίστες νεολαίοι & όχι μόνο βρίσκονται σε πλατείες & λοιπούς δημόσιους χώρους, οι φασίστες & λοιποί παρακρατικοί επισκέπτονται μαγαζιά επιλέγοντας συγκεκριμένες στιγμές που δεν υπάρχει πολύς κόσμος σε αυτά προκειμένου να διεκπεραιώσουν με επιτυχία το θρασύδειλο τους σχέδιο εκφοβισμού. Φυσικά & στο δρόμο πορεύονται μόνο οι εκατοντάδες αντιφασίστες/τριες της πόλης που αποδεικνύουν ότι το Αγρίνιο δεν το φοβίζουν οι παρακρατικές ψευτομαγκιές! Λίγες μέρες μετά, στο γήπεδο του Παναιτωλικού & στα πλαίσια του αγώνα με τον Εργοτέλη σηκώνεται πανί από τους κόλπους των οργανωμένων της Θύρας 6 με την υπογραφή του group της Αυτόνομης Ζώνης.

Σε πανελλαδικό επίπεδο αρκετά είναι τα παραδείγματα οπαδικών/ γηπεδικών πυρήνων που παίρνουν θέση ενάντια στο φασισμό/ εθνικισμό/ ρατσισμό. Στις 17/10/12 στο Περιστέρι καλεί σε εκδήλωση ο Πατριωτικός Σύλλογος & Κέντρο Ελληνικών Μελετών «Θερμοπύλες» με τη παρουσία μάλιστα & βουλευτή της χ.α. Στα καπάκια καλείται αντιφασιστική συγκέντρωση στην οποία καλεί & συμμετέχει & το club της Α.Ε.Κ Original Περιστερίου  που βρίσκεται πολύ κοντά στα γραφεία  των φασιστών. Η εκδήλωση των φασιστών αναβάλλεται. Στις 27/12/12 & ενώ η Original Κορίνθου συγκεντρώνει τρόφιμα & ρούχα για άπορους έλληνες & μετανάστες δέχεται επίθεση από ντόπιο βουλευτή & λοιπά παρακρατικά μέλη της χ.α με αποτέλεσμα τα παρακρατικά ανθρωπάρια να τραπούν τελικά σε άτακτη φυγή & να το ρίξουν στις μηνύσεις. Τις επόμενες μέρες ακολουθούν αρκετές ανακοινώσεις από διάφορα clubs της Original τα οποία & καταδικάζουν το φασισμό & τη χ.α. Στις 15/05/13, περίπου οπαδοί του Ηρακλή Θες/νίκης που κατευθύνονται προς τη περιοχή της Επανομής προκειμένου να βρεθούν κοντά στην ομάδα τους επιτίθενται στα γραφεία της συμμορίας της χ.α στη Νέα Μηχανιώνας. Για άλλη μια φορά οι μπάτσοι καταφθάνουν για να σώσουν τα γραφεία των φασιστών. Στις 01/06/13, μέλη της χ.α καταφθάνουν στα μουλωχτά στη Ν. Σμύρνη προκειμένου να μοιράσουν προπαγανδιστικό υλικό 7 τη κάνουν στα γρήγορα. Οι οργανωμένοι οπαδοί του τοπικού Πανιωνίου Panthers εκδίδουν ανακοίνωση μέσα από την ιστοσελίδα τους καυτηριάζοντας τόσο τον φασισμό & τη χ.α όσο & τη ταχύτητα που επέδειξαν.. Λίγες μέρες μετά καλείται αντιφασιστική πορεία & από αντιφασίστες οπαδούς  της τοπικής ομάδας. Στις 28/09/13 πραγματοποιείται ξανά αντιφασιστική πορεία η οποία καλείται ξανά από συλλογικότητες της Ν. Σμύρνης & από οπαδούς του Πανιώνιου.

Οι οπαδικοί πυρήνες της Α.Ε.Κ αλλά & του Π.Α.ΟΚ επέδειξαν ιδιαίτερή αντιφασιστική ευαισθησία ακόμη & σε περιπτώσεις που αφορούσαν παίχτες της ομάδας τους. Η αρχή έγινε με τους οπαδούς της Α.ΕΚ (κυρίως της Original) που πίεσαν τις καταστάσεις προκειμένου να διωχθεί κακήν κακώς ο ποδοσφαιριστής κατίδης που είχε τη φαεινή ιδέα να χαιρετήσει φασιστικά μετά από γκολ που πέτυχε είτε λόγω χαζομάρας που οφείλεται στην έλλειψη παιδείας είτε λόγω ηλιθιότητας που οφείλεται στη προσκόλληση στα εθνικιστικά/ φασιστικά ιδεώδη & στη μόδα της χ.α. Τη σκυτάλη πήραν οι οπαδοί του Π.Α.Ο.Κ που στη περίπτωση του ποδοσφαιριστή αλβανικής καταγωγής κάτσε (ο οποίος ανέβασε φωτό στο fb φορώντας μπλούζα της αλβανικής εθνικιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης uck) δεν άφησαν καθόλου χώρο στους φασίστες της χ.α για να επωφεληθούν από τη κίνηση αυτή του ποδοσφαιριστή (η χ.α εξέδωσε ανακοίνωση για το θέμα) εκδίδοντας αρκετές ανακοινώσεις (από διάφορα clubs της Θύρας 4). Επίσης περίπου 40-50 οπαδοί της Θεσσαλονικιάς ομάδας επιτέθηκαν στα κεντρικά γραφεία της χ.α στη πόλη τους στις 12/09/13. Οι μπάτσοι κατέφθασαν γρήγορα & προκειμένου να σώσουν τα παρακρατικά αδέλφια τους επιτέθηκαν με μανία στους οπαδούς του Π.Α.Ο.Κ προχωρώντας σε 45 συλλήψεις.

Στο ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας & λοιπών προαστίων πραγματοποιήθηκε το εξαιρετικό εγχείρημα της 1ης πρώτης απόπειρας της αντιφασιστικής λίγκας (5χ5). Όπως λένε & οι ίδιοι οι διοργανωτές «σε μια ευχάριστη συνεύρεση γειτονιών που είχε ως στόχο την προώθηση του υγιούς αντιεμπορικού αθλητισμού, παράλληλα με την προώθηση του αντιφασιστικού αγώνα, προσπαθήσαμε να τονίσουμε την σημασία που έχει για εμάς το να σπάσουμε τη σιωπή που επιθυμεί να μας επιβάλει η εξουσία». Η αντιφασιστική πλαισιώθηκε από πολλούς ανθρώπους ενώ πραγματοποιήθηκε σε πολλές & διαφορετικές περιοχές του λεκανοπεδίου της αττικής όπως σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας (κουκάκι, κυψέλη, εξάρχεια, αμπελόκηποι, περισσός) αλλά & σε Πειραιά, Ν. Φιλαδέλφεια, Γαλάτσι, Αργυρούπολη, Βούλα κτλ.  Αξίζει να σημειωθεί ότι αγωνιστική που πραγματοποιήθηκε στους αμπελόκηπους αγκαλιάστηκε από πολλούς  αντιφασίστες οπαδούς του Παναθηναϊκού που μάλιστα συνδιοργάνωσαν την αγωνιστική εκείνη μαζί με τα παιδιά της συνέλευσης της Αντιφασιστικής λίγκας! Στα σκαριά βρίσκεται ήδη η 2η Αντιφασιστική λίγκα Αθηνών! Εξάλλου κατά τη διάρκεια του 2μερου 29-30/06/13 πραγματοποιήθηκε στο Βόλο 2μερο φεστιβάλ με αντιφασιστικά χαρακτηριστικά.  Το 2μερο συμπεριλάμβανε ποδοσφαιρικό τουρνουά με τη συμμετοχή των αυτό-οργανωμένων ποδοσφαιρικών ομάδων Προοδευτική Τούμπας (Θες/νίκη), Αστέρας Εξαρχείων (Αθήνα), Αυτόνομη Ποδοσφαιρική Ομάδα (Πάτρα) & Ελευθεριακός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Liberta (Βόλος) καθώς & party & συζητήσεις σχετικά με την αυτό-οργάνωση & το ποδόσφαιρο.

Στις 18/09/13 παρακρατικά φασιστοειδή της χ.α επιτίθενται στον 34χρονο αντιφασίστα rapper & εργάτη Παύλο Φύσσα  (Kilalh P) & την ολιγομελή παρέα του έξω από μπαρ στην περιοχή της Αμφιάλης στο Κερατσίνι. Το τάγμα εφόδου αποτελούνταν από 20-25 περίπου τραμπούκους παρακρατικούς που έστησαν καρτέρι στη παρέα του αντιφασίστα & παρά τις υπέρ τους αριθμητικές αναλογίες θρασύδειλος παρακρατικός τράβηξε μαχαίρι με το οποίο & πλήγωσε θανάσιμα τον Παύλο Φύσσα. Η δολοφονία του 34χρονου αποτελεί αφορμή για την εξωτερίκευση της συσσωρευμένης ήδη οργής, αγανάκτησης & αποστροφής χιλιάδων ανθρώπων απέναντι στη (νέο)φασιστική απειλή που εξαπλώνεται με τη πλήρη κάλυψη και ανοχή του κράτους & της αστυνομίας. Σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά & σε πολλές χώρες του εξωτερικού (Αγγλία, Γαλλία, Σουηδία, Δανία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία, Κύπρο, Καναδά κ.α) πραγματοποιούνται μαζικέςαντιφασιστικές διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις που προφυλάσσουν τις φασιστοφωλιές όσο καλύτερα μπορούν. Στο Αγρίνιο πραγματοποιούνται σε διάστημα λίγων ημερών πέντε συνολικά μαζικότατες αντιφασιστικές διαδηλώσεις (καλεσμένες από συλλογικότητες, φορείς, σωματεία, μαθητές, αριστερές οργανώσεις & κόμματα) με τους οπαδούς του Παναιτωλικού να δίνουν βροντερό παρόν σε σχεδόν όλες από αυτές. Μάλιστα η πορεία που πραγματοποιήθηκε ανήμερα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα (με τη συμμετοχή 400-500 περίπου ατόμων) με κατεύθυνση το κοτέτσι της χ.α (στα όρια της πόλης & ακριβώς απέναντι από το μέγαρο του α.τ Αγρινίου) συγκρούστηκε με τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής που έκανε χρήση χημικών & ρίψη πετρών προκειμένου να προστατεύσει τα γραφεία των παρακρατικών αδερφών τους.


Στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, οι οργανωμένοι στο πέταλο της Θύρας 6 σήκωσαν πανί που αναφερόταν στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ενώ ανάλογο πανί σήκωσαν & οι οργανωμένοι της Αθήνας (Guerreros) στη Θύρα που βρισκόταν. Μάλιστα με

την ανάρτηση των αντιφασιστικών πανιών με την έναρξη του αγώνα το πέταλο σχεδόν σύσσωμο αλλά & κάποιος κόσμος από άλλες θύρες φώναξαν το σύνθημα «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» κάνοντας ξεκάθαρο ότι στο Αγρίνιο οι φασίστες δεν χωράνε…. Πανιά με ανάλογο αντιφασιστικό περιεχόμενο σηκώθηκαν & σε άλλη γήπεδα τόσο στην Ελλάδα όσο & στο εξωτερικό. Οπαδοί του Ατρόμητου Περιστερίου, του Φωστήρα, του Ηρακλή Θες/νίκης, της Α.Ε.Κ, του Παναθηναϊκού, του Π.Α.Ο.Κ , του Άρη Θες/νίκης, του Εργοτέλη, του Αγροτικού Αστέρα, του Πανιώνιου, της Νίκης Βόλου, του Ολυμπιακού Βόλου, του Εθνικού Αλεξανδρούπολης, της Α.Ε Μελισσάς, της Καλλιθέας κτλ. Στο εξωτερικό πανιά αναρτώνται από τους οπαδούς των Rayo Vallecano(καλούν & πορεία) & Deportivo Alaves στην Ισπανία, Sankt Pauli & S.V Babelsberg στη Γερμανία, Genoa & Livorno στην Ιταλία, Brønshøj (Δανία), Partizan Minsk (Λευκορωσία), Ομόνοιας Λευκωσίας (καλούν & πορεία).